500 π.Χ.: Η Ιωνική αποκία Μίλητος στην Μικρασιατική ακτή εξεγείρεται εναντίον των Περσών, καταλαμβάνει και πυρπολεί τις Σάρδεις (την πρωτεύουσα του σατράπη Αρταφέρνη), αλλά μετά από λίγα χρόνια (το 494 π.Χ.) ο Πέρσης βασιλεύς Δαρείος καταστρέφει συθέμελα την Μίλητο. Αυτή ήταν η αρχή των Ελληνοπερσικών συγκρούσεων.
494 π.Χ.: Οι Σπαρτιάτες συντρίβουν τους Αργείους, συμμαχούν με τις Μυκήνες και την Τίρυνθα, και γίνονται η πρώτη δύναμη στην Πελοπόννησο.
490 π.Χ.: Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ: Ένας πολυάριθμος περσικός στρατός επιβιβάζεται σε πλοία, διασχίζει το Αιγαίο, κατακτά όσα νησιά βρίσκονται στην πορεία του και καταλήγει στην Ερέτρια της Εύβοιας την οποία και καταστρέφει. Οι Έλληνες στρατιωτικοί σύμβουλοι των Περσών, ο Αθηναίος Ιππίας (ο εξόριστος τύραννος των Αθηνών) και ο Σπαρτιάτης Δημάρατος, προτείνουν στους Πέρσες να αποβιβασθούν στον Μαραθώνα και από εκεί να προελάσουν προς την Αθήνα. Όμως 10.000 Αθηναίοι στρατιώτες με στρατηγό τον Μιλτιάδη και 1.000 Πλαταιείς, βγαίνουν από τα τείχη της Αθήνας και παρατάσσονται απέναντι στους 50.000 Πέρσες, στο ανοιχτό πεδίο. Η απίστευτη μαχητικότης, η ευφυής στρατηγική και ο άριστος εξοπλισμός των Αθηναίων και των Πλαταιέων τους οδηγούν σε θριαμβευτική νίκη κατά των Περσών. Την λαμπρή αυτή νίκη την ανήγγειλε στους Αθηναίους ο πρώτος Μαραθωνοδρόμος Φειδιππίδης, διανύοντας με όση ταχύτητα μπορούσε την απόσταση των 42 χιλιομέτρων και πέφτοντας νεκρός μόλις εξεστόμισε το περίφημο "νενικήκαμεν!!". Με χαμηλό το ηθικό οι Πέρσες επέστρεψαν στην Ασία, αφήνοντας στην πεδιάδα του Μαραθώνος 6.500 νεκρούς, έναντι μόλις 192 Αθηναίων και Πλαταιέων. Οι Σπαρτιάτες και οι λοιποί Πελοποννήσιοι, κατά την συμβουλή (ή εντολή) του Κλεομένη, δεν είχαν καθόλου συμμετάσχει σε αυτή την μεγάλη των Ελλήνων νίκη.
488 π.Χ.: Πεθαίνει ο βασιλεύς της Σπάρτης Κλεομένης και τον διαδέχεται ο περίφημος Λεωνίδας, που θα δοξασθεί αργότερα στην μάχη των Θερμοπυλών.
481 π.Χ.: Οι Πέρσες ξεκινούν την ετοιμασία τους για μια νέα εκστρατεία εναντίον της Ελλάδος. Προ του κοινού κινδύνου οι Έλληνες επιτέλους ομονοούν! Συγκεντρώνονται αντιπρόσωποι από όλες τις Ελληνικές πόλεις σε ένα Πανελλήνιο συνέδριο στην Κόρινθο, όπου αποφασίζουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους, υπό την αρχηγία της Σπάρτης. Έτσι δημιουργείται η πρώτη Ελληνική συμμαχία. Οι μόνοι που αρνούνται να συμμετάσχουν στην Πανελλήνιο αυτή συστράτευση είναι οι Αργείοι, οι Κερκυραίοι και οι Κρήτες (που παραμένουν ουδέτεροι) και πολλές δυστυχώς πόλεις της Θετταλίας και Βοιωτίας που τάχθηκαν με το μέρος των Περσών.
480 π.Χ.: Οι Πέρσες, με στρατηγό τον Ξέρξη, εκστρατεύουν ξανά εναντίον της Ελλάδος με περισσότερους από 500.000 στρατιώτες και πάνω από 1.000 πλοία. Απέναντι στην τρομακτική αυτή δύναμη οι Ελληνικές πόλεις παρατάσσουν έναν στρατό 110.000 ανδρών και έναν στόλο 370 πλοίων. Η πρώτη σύγκρουση στην ξηρά έγινε στις Θερμοπύλες, όπου ένα σώμα 300 Σπαρτιατών με αρχηγό τον Λεωνίδα και ένα σώμα 700 Θεσπιέων με αρχηγό τον Δημόφιλο μπλόκαραν τα στενά των Θερμοπυλών και θυσιάσθηκαν προκαλώντας πολλαπλάσιες απώλειες στον εχθρό. Από αυτήν την ηρωική μάχη έμεινε στην ιστορία η ενδοξότερη φράση που είπε ποτέ ηγέτης. Όταν ο Ξέρξης ζήτησε από τον Λεωνίδα να παραδώσουν τα όπλα, ο ισόθεος Λεωνίδας απήντησε το περίφημο "ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ". Έλληνες και Πέρσες συγκρούσθηκαν εν τέλει στην μάχη των Πλαταιών (κοντά στην Θήβα) και της Μυκάλης, και με τους στόλους τους στην ναυμαχία της Σαλαμίνος. Παρά πάσα στρατιωτική λογική, ο ασύγκριτος ηρωισμός των Ελλήνων και η στρατηγική μεγαλοφυ'ί'α των στρατηγών τους-και ειδικά του Σπαρτιάτη στρατηγού Παυσανία στην μάχη των Πλαταιών-συνέτριψαν τις περσικές δυνάμεις. Έκτοτε οι Πέρσαι δεν ξανατόλμησαν επίθεση εναντίον της Ελλάδος.
479-431 π.Χ.: Στα 50 έτη που μεσολάβησαν από την μάχη των Πλαταιών μέχρι την έναρξη του Πελοποννησιακού πολέμου-την λεγόμενη πεντηκονταετία-η Σπάρτη αποτραβήχθηκε προκειμένου να αντιμετωπίσει τα εσωτερικά και γειτονικά της προβλήματα, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στην Αθήνα, η οποία αναδείχθηκε ηγεμονική δύναμις των Ελλήνων και συνέχισε τον επιθετικό της πλέον πόλεμο κατά των Περσών, στα εδάφη της Μικράς Ασίας.
478 π.Χ.: Με μεγάλη δυσαρέσκεια οι Σπαρτιάτες βλέπουν να ιδρύεται και να γιγαντώνεται η Αθηνα'ι'κή Συμμαχία, με αιχμή του δόρατος τον πανίσχυρο Αθηνα'ι'κό στόλο. Η Αθήνα γίνεται η αναμφισβήτητη πρώτη δύναμις στην Ελλάδα.
472 π.Χ.: Από αυτή την χρονιά και έπειτα οι Ολυμπιακοί Αγώνες διαρκούν 5 ημέρες και τα αγωνίσματα είναι πλέον 16. Στα προηγούμενα αγωνίσματα έχουν προστεθεί και η πυγμαχία παίδων, η οπλιτοδρομία (αγών δρόμου με πολεμική εξάρτυση), η απίνη (αρματοδρομία με μουλάρια) και η κάλπη (ιπποδρομία με φοράδες).
472 π.Χ.: Οι Ηλείοι που ήταν σκορπισμένοι σε δεκάδες χωριουδάκια στον κάμπο του Πηνειού, μαζεύονται και φτιάχνουν μια ισχυρή πόλη, την Ήλιδα, και αποκτούν δημοκρατικό πολίτευμα, με την επιρροή του Αθηναίου Θεμιστοκλέως.
472 π.Χ.: Οι Αργείοι, επίσης με την επιρροή του Αθηναίου Θεμιστοκλέως, αποκτούν δημοκρατικό πολίτευμα και γίνονται ξανά αντίπαλοι των Σπαρτιατών.
471 π.Χ.: Οι Αργείοι συμμαχούν με του Τεγεάτες εναντίον της Σπάρτης, αλλά σε μια μάχη που έγινε στον κάμπο της Τεγέας οι δυο σύμμαχοι ηττώνται. Οι Σπαρτιάτες είναι θηρία ανίκητα.
470-456 π.Χ.: Χτίζεται ο επιβλητικός ναός του Διός στην Ολυμπία. Αρχιτέκτων είναι ο Λίβων από την Ηλεία. Μέσα στον ναό υπάρχει ένα από τα λαμπρότερα έργα που δημιουργήθηκαν ποτέ, το χρυσελεφάντινο λατρευτικό άγαλμα του Διός, έργο του Φειδία.
468 π.Χ.: Οι Αργείοι διαλέγουν ευκολότερο αντίπαλο: επιτίθενται στους Μυκηναίους, καταλαμβάνουν την πόλη τους και την ισοπεδώνουν, δίχως να σεβασθούν το θρυλικό παρελθόν της.
464-459 π.Χ.: Γ' Μεσσηνιακός πόλεμος: Ύστερα από έναν τρομερό σεισμό που ισοπέδωσε την Σπάρτη και έθαψε κάτω από τα ερείπια σχεδόν 20.000 πολίτες, επαναστατούν οι είλωτες της Μεσσηνίας. Μάχονται με λύσσα και φέρνουν σε τόσο απελπιστική θέση τους Σπαρτιάτες, που οι τελευταίοι αναγκάζονται να ζητήσουν βοήθεια από την Αθήνα, η οποία στην αρχή αρνήθηκε να βοηθήσει, κατόπιν όμως έστειλε 4.000 στρατιώτες. Εν τέλει οι Σπαρτιάτες αρνούνται την βοήθεια και στην μάχη της Ιθώμης το 459 π.Χ., καταπνίγουν αυτήν την τρίτη και τελευταία εξέγερση των Μεσσηνίων. Οι επιζήσαντες Μεσσήνιοι εγκαταλείπουν οριστικά την Πελοπόννησο και με την βοήθεια των Αθηναίων εγκαθίστανται στην Ναύπακτο.
460 π.Χ.: Οι Αργείοι επιτίθενται στους εξουθενωμένους από τον σεισμό και τον πόλεμο Σπαρτιάτες και τους νικούν στην Οινόη της Αργολίδος.
446 π.Χ.: Η Αθήνα, κουρασμένη από τον πόλεμο εναντίον της Περσίας στην Μικρά Ασία, αφού κατάφερα να απελευθερώσει τις Ιωνικές πόλεις στην Μικρά Ασία και να επεκτείνει την επιρροή της σε μεγάλο μέρος του Ελληνικού κόσμου, έπεισε την Σπάρτη να υπογράψουν τις "Τριακοντούτεις σπονδές", που δεν έμελλε να διαρκέσουν ούτε το ήμισυ διάστημα.
435 π.Χ.: Η (μαμά) Κέρκυρα τιμωρεί την (κόρη) αποικία της Επίδαμνο (επειδή ήταν άτακτη), και η (γιαγιά) Κόρινθος (της οποίας αποικία ήταν η Κέρκυρα) στέλνει στρατό και 75 πλοία για να συνετίσει την εριστική Κέρκυρα. Ο Κορινθιακός στόλος ηττάται στην ναυμαχία της Λευκίμμης. Οι Κερκυραίοι πανηγυρίζουν την απίστευτη νίκη τους.
433 π.Χ.: Οι Κορίνθιοι ξεκινούν με διπλάσιες δυνάμεις (150 πλοία) και ναυμάχησαν με τους Κερκυραίους (110 πλοία) κοντά στα Σύβοτα. Καθώς η νίκη φαινόταν με το μέρος των Κορινθίων, εμφανίζονται 30 Αθηνα'ι'κά πλοία στο πλευρό των Κερκυραίων, οπότε οι Κορίνθιοι επιστρέφουν πάλι ηττημένοι στην πόλη τους. Αμέσως μετά παίρνουν με το μέρος τους τους Σπαρτιάτες, και άρχισε να υφίσταται πάλι αρνητικό κλίμα ανάμεσα σε Αθήνα και Σπάρτη.
433 π.Χ.: Μια άλλη αποικία της Κορίνθου, η Ποτίδαια στην Χαλκιδική, είχε κ εκείνη με την σειρά της χαλάσει τις σχέσεις της με την μητρόπολή της Κόρινθο και είχε προσχωρήσει στην Αθηνα'ι'κή Συμμαχία. Όταν η Αθήνα απαίτησε αύξηση της συμμαχικής εισφοράς από την Ποτίδαια, αυτή αποστάτησε από την συμμαχία, ζητώντας παράλληλα βοήθεια από την Κόρινθο. Η Κόρινθος έστειλε αμέσως ενισχύσεις, οι Αθηναίοι όμως ύστερα από σκληρή πολιορκία κατέλαβαν την Ποτίδαια και για μια ακόμη φορά οι Κορίνθιοι επέστρεψαν ηττημένοι. Αθηνα'ι'κή Συμμαχία-Πελοποννησιακή Συμμαχία: 2-0. Η κατάσταση μοιάζει με καζάνι που βράζει και είναι έτοιμο να σκάσει.
432 π.Χ.: Οι Αθηναίοι ψηφίζουν μια απόφαση με την οποία απαγορεύουν στους Μεγαρείς (που ανήκουν στην Πελοποννησιακή Συμμαχία) να χρησιμοποιούν τους λιμένες των μελών της Αθηνα'ι'κής Συμμαχίας, δηλαδή πρακτικά όλους τους λιμένες του Αιγαίου πελάγους. Αυτό σήμαινε οικονομική καταστροφή για το ανθηρό Μεγαρικό εμπόριο. Αθηνα'ι'κή Συμμαχία-Πελοποννησιακή Συμμαχία: 3-0. Το καζάνι σκάει...
431-404 π.Χ.: ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ: Ο σφοδρότερος εμφύλιος σπαραγμός των αρχαίων Ελλήνων, κατά τον οποίο όλες οι Ελληνικές πόλεις από την Θράκη έως την Σικελία μοιράσθηκαν σε δυο στρατόπεδα, το Σπαρτιατικό και το Αθηνα'ι'κό, και συγκρούσθηκαν μέχρι τελικής πτώσεως. Τελικοί νικητές ήταν οι πόλεις της Πελοποννησιακής Συμμαχίας με επικεφαλής τους Σπαρτιάτες, αλλά οι καταστροφές και τα θύματα ήταν τέτοιας έκτασης και για τις 2 πλευρές που είναι σωστότερο να μιλά κανείς μόνο για ηττημένους.
431 π.Χ.: Ο φιλειρηνικός και ρεαλιστής Σπαρτιάτης βασιλεύς Αρχίδαμος προσπάθησε να πείσει τους συμπολίτες του και τους συμμάχους τους ότι θα ήταν καλύτερα να αποφύγουν τον πόλεμο, αλλά δεν τα κατάφερε. Η Πελοποννησιακή Συμμαχία με το σχεδόν ανύπαρκτο ναυτικό, τα άδεια ταμεία αλλά έναν πανίσχυρο στρατό ξηράς ξεκίνησε πυρετώδεις ετοιμασίες για πόλεμο εναντίον της Αθηνα'ι'κής Συμμαχίας με τα γεμάτα ταμεία, το πανίσχυρο ναυτικό αλλά με μικρή στρατιωτική ισχύ στην ξηρά. Άρχων των Αθηνών ο ευφυής Περικλής που συνέλαβε και έθεσε σε εφαρμογή ένα αποτελεσματικό αμυντικό σχέδιο, το οποίο όμως εγκαταλείφθηκε μετά τον θάνατό του (429 π.Χ.).
431 π.Χ.: Οι Αθηναίοι καταλαμβάνουν την Αίγινα (που ενοχλούσε την Αθήνα στα σχέδιά της στον Σαρωνικό κόλπο). Οι Αιγινείς μετοικούν στην Θυρέα της Κυνουρίας, στην Πελοπόννησο (κοντά στο σημερινό παράλιο Άστρος).
431-425 π.Χ.: Ο Πόλεμος εξαπλώνεται από την Μακεδονία έως την Σικελία αμφίρροπος, λυσσώδης και με πολλά θύματα, όχι μόνο από τις μάχες αλλά και από τις κακουχίες και τις επιδημικές ασθένειες που πλήττουν τους πολιορκούμενους πληθυσμούς.
429 π.Χ.: Μέσα στην ερημιά του βουνού, στις Αρκαδικές Βάσσες και εν μέσω πολέμου, ο Αθηναίος Ικτίνος-ο αρχιτέκτων του Παρθενώνος μαζί με τον Καλλικράτη-χτίζει τον σημαντικότερο δωρικό ναό της Πελοποννήσου, τον Ναό του Επικουρείου Απόλλωνος.
425 π.Χ.: Οι Μεσσήνιοι, οι οποίοι τρέφουν άσβεστο μίσος εναντίον των Σπαρτιατών για τα ατελείωτα βάσανα που υφίστανται για αιώνες εξαιτίας των Σπαρτιατών, παίρνουν την εκδίκησή τους στην μάχη της Σφακτηρίας. Οι Αθηναίοι καταλαμβάνουν και οχυρώνουν την Πύλο και οι Σπαρτιάτες οχυρώνονται στο απέναντι νησί Σφακτηρία για να τους αντιμετωπίσουν. Με μια αιφνιδιαστική κυκλωτική κίνηση (έμπνευση των Μεσσηνίων της Ναυπάκτου οι οποίοι πολεμούν στο πλευρό των Αθηναίων με υπερβάλλοντα ζήλο) οι 120 Σπαρτιάτες και οι 300 σύμμαχοί τους Πελοποννήσιοι βρίσκονται στην δυσάρεστη θέση να τους περικυκλώνουν 2.000 αντίπαλοι με προτεταμένα τα ξίφη. Συμβαίνει τότε το πρωτοφανές: οι Σπαρτιάτες παραδίδονται και οδηγούνται αιχμάλωτοι στην Αθήνα. Το σοκ για την Σπάρτη είναι μεγάλο. Στέλνουν πρέσβεις στην Αθήνα για να διαπραγματευθούν την επιστροφή των αιχμαλώτων και την συνθηκολόγηση, αλλά οι Αθηναίοι ακολουθώντας την συμβουλή του αλαζόνα στρατηγού τους Κλέωνος απορρίπτουν τις προτάσεις και χάνεται μια μεγάλη ευκαιρία να λήξει ο Πελοποννησιακός πόλεμος υπέρ των Αθηνών, χωρίς πολλές απώλειες Ελλήνων. Οι Μεσσήνιοι, μέσα σε έξαλλη χαρά για την νίκη τους, αναθέτουν στον φημισμένο γλύπτη Παιώνιο να φιλοτεχνήσει ένα άγαλμα νίκης, το οποίο στήνεται στην Ολυμπία. Όσο για τους Σπαρτιάτες αιχμαλώτους, οι Αθηναίοι δεν τους εκτελούν για να έχουν την επιείκεια των Σπαρτιατών σε περίπτωση που λήξει ο πόλεμος υπέρ των Πελοποννησίων.
424 π.Χ.: Οι Αθηναίοι καταλαμβάνουν τα Μέθανα, τα Κύθηρα, την Θυρέα, την Επίδαυρο Λιμηρά και άλλες παράλιες πόλεις και περισφίγγουν σε κλοιό αποκλεισμού την Πελοπόννησο. Σε συνεργασία με Μεγαρείς συνωμότες προσπαθούν να καταλάβουν τα Μέγαρα προκειμένου να ολοκληρώσουν τον αποκλεισμό, αλλά δεν τα καταφέρνουν. Αμέσων μετά επιτίθενται με μεγάλο στρατό στους Βοιωτούς συμμάχους των Πελοποννησίων αλλά παθαίνουν την πρώτη τους πανωλεθρία στην μάχη του Δήλιου.
423-421 π.Χ.: Ο πόλεμος μεταφέρεται στο βόρειο μέτωπο (Μακεδονία) όπου επικρατούν οι Σπαρτιάτες.
421 π.Χ.: Η εξάντληση των 2 αντιπάλων είναι τόσο μεγάλη, ώστε Αθήνα και Σπάρτη υπογράφουν επιτέλους την "ειρήνη του Νικία". Δυστυχώς όμως δεν την υπογράφουν οι σύμμαχοί τους, και τότε συμβαίνει το παράδοξο, συμμαχία Αθηνών και Σπάρτης προκειμένου να θερίσουν τις θύελλες που μόνοι τους έσπειραν...
420 π.Χ.: Αναζωπυρώνονται οι πολεμικές διαθέσεις ανάμεσα σε Σπάρτη και Αθήνα λόγω της συμμαχίας του έως τότε ουδέτερου Άργους με την Αθήνα, παρ'όλο που το Άργος ήταν μια Δωρική πόλη της Πελοποννήσου.
419 π.Χ.: Οι Αργείοι, ενισχυμένοι με Μαντινείς, Ηλείους και Αθηναίους, επιτίθενται στην Επίδαυρο και η Σπάρτη αντιδρά:στέλνει εκεί τον μεγαλύτερο στρατό που συγκεντρώθηκε από την εποχή των περσικών πολέμων, συνολικά 20.000 στρατιώτες, με επικεφαλής τον βασιλέα Άγι. Οι Σπαρτιάτες κυκλώνουν τους Αργείους και τους συμμάχους τους και θα τους είχαν κατατροπώσει, αλλά ο φιλεύσπλαχνος Σπαρτιάτης βασιλεύς διστάζει να διατάξει το μακελειό, κυρίως για να μην αναζωπυρωθεί ξανά ο πόλεμος μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης, και αποσύρεται αφού κατάφερε να κατατρομάξει τους αντιπάλους του.
418 π.Χ.: Μόλις συνήλθαν από τον τρόμο τους οι-αδιόρθωτοι-Αργείοι και οι σύμμαχοί τους καταλαμβάνουν τον Αρκαδικό Ορχομενό. Ο Άγις και οι Σπαρτιάτες του παρατάσσονται στον κάμπο της Μαντινείας. Ορμούν εναντίον τους οι Αργείοι αλλά παθαίνουν πανωλεθρία. Οι Σπαρτιάτες, σε μια σπάνια στιγμή μεγαλοψυχίας, αντί να αποδεκατίσουν τον εχθρό, επιστρέφουν στην Σπάρτη για να μην χάσουν μια εορτή τους.
415 π.Χ.: Ο Αλκιβιάδης, η μεγαλύτερη επιτελική ιδιοφυ'ί'α και ο πιο δαιμόνιος πολιτικός που εμφανίσθηκε ποτέ στην Ελλάδα, πείθει τους Αθηναίους να πραγματοποιήσουν την Σικελική εκστρατεία και να μεταφέρουν τον πόλεμο δυτικά, προκειμένου να αποκόψουν τους Πελοποννήσιους από τις αποικίες τους που ήταν η βασική πηγή εφοδίων τους. Κύριος στόχος τους ήταν οι Συρακούσες, τις οποίες πολιόρκησαν. Ενώ η εκστρατεία πήγαινε καλά, οι Αθηναίοι ανακαλούν τον Αλκιβιάδη προκειμένου να απολογηθεί για κάποιες πράξεις ιεροσυλίας για τις οποίες τον κατηγόρησαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι. Ο Αλκιβιάδης δραπετεύει από το πλοίο που τον μετέφερε πίσω στην Αθήνα και καταφεύγει στην Σπάρτη! Τα στρατιωτικά του σχέδια υιοθετούνται από τους Σπαρτιάτες δίχως επιφυλάξεις, εκτελούνται άψογα, και ήταν αυτά που οδήγησαν τους Σπαρτιάτες και τους συμμάχους τους στην τελική νίκη τους επί των Αθηναίων.
413 π.Χ.: Από τους 42.000 Αθηναίους και συμμάχους τους που πήγαν στην Σικελία, ελάχιστοι επέστρεψαν πίσω ζωντανοί. Οι Σπαρτιάτες που έσπευσαν σε βοήθεια των Συρακουσών-κατά την συμβουλή του Αλκιβιάδη-ένωσαν τις δυνάμεις τους με τους Συρακούσιους που διψούσαν για εκδίκηση και νίκησαν τους Αθηναίους. Περίπου 18.000 σκοτώθηκαν στις μάχες, οι υπόλοιποι έγιναν δούλοι και στάλθηκαν στα λατομεία της περιοχής όπου εργάζονταν υπό άθλιες συνθήκες.
413 π.Χ.: Οι Σπαρτιάτες, εφαρμόζοντας το σχέδιο του Αλκιβιάδη, καταλαμβάνουν και οχυρώνουν την Δεκέλεια στην Αττική. Με αυτό το προκεχωρημένο τους φυλάκιο υποχρεώνουν τους Αθηναίους να εγκαταλείψουν τα χωράφια τους και κόβουν την επικοινωνία με την Έυβοια. Τώρα ο κλοιός σφίγγει γύρω από την Αθήνα.
412 π.Χ.: Οι Σπαρτιάτες ξεμένουν από χρήματα και καταφεύγουν στους Πέρσες...Συνάπτουν συμμαχία με τους Πέρσες εναντίον των Αθηνών και τώρα πλέον αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για τους Αθηναίους. Ο βασιλεύς Άγις, διατάζει την εκτέλεση του Αλκιβιάδη γιατί ανακαλύπτει πως είχε συνάψει ερωτικές σχέσεις με την γυναίκα του. Ο Αλκιβιάδης πληροφορείται εγκαίρως την διαταγή και για μια ακόμη φορά ξεφεύγει την τελευταία στιγμή από τον θάνατο. Μην έχοντας που την κεφαλήν κλίναι, καταφεύγει στην αυλή του Πέρση σατράπη Φαρνάβαζου και γίνεται σύμβουλός του.
411-405 π.Χ.: Πρώην σύμμαχοι γίνονται αντίπαλοι, πρώην εχθροί γίνονται φίλοι και μετά πάλι εχθροί, κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν, οι ισορροπίες και οι συνθέσεις των αντιπάλων αλλάζουν χωρίς πολλή σκέψη και γενικά η κατάσταση είναι ένα χάος στα 2 αντίπαλα στρατόπεδα, των Αθηναίων και των Σπαρτιατών.
406 π.Χ.: Ο Αθηνα'ι'κός στόλος νικά τον Σπαρτιατικό στόλο έξω από τις Αργινούσες (κοντά στην Μικρασιατική ακτή, έναντι της Λέσβου). Όμως και οι Αθηναίοι χάνουν 25 πλοία τους αύτανδρα, αφού η τρικυμία δεν επέτρεψε την διάσωση ναυαγών. Γι’ αυτή τους την αδυναμία οι 6 νικητές στρατηγοί του Αθηνα'ι'κού στόλου καταδικάσθηκαν από τους συμπολίτες τους σε θάνατο και εκτελέσθηκαν.
405 π.Χ.: Ο Λύσανδρος, ικανότατος ναύαρχος των Σπαρτιατών, χρησιμοποιεί περσικά χρήματα και ναυπηγεί έναν αξιόμαχο στόλο. Με αυτόν τον στόλο κυριεύει την Λάμψακο, σύμμαχο πόλη των Αθηναίων στα στενά του Ελλησπόντου. Τον καταδιώκει σύσσωμος σχεδόν ο Αθηνα'ι'κός στόλος (180 πλοία) με επικεφαλής τρεις μη-ικανούς στρατηγούς (οι καλοί εκτελέσθηκαν) τον Μένανδρο, τον Τυδέα και τον Κηφισόδοτο. Ο Αθηνα'ι'κός στόλος αράζει στους Αιγός Ποταμούς, μια περιοχή απέναντι από την Λάμψακο. Ο Λύσανδρος εκμεταλλεύεται την χαλάρωση και τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας των Αθηναίων, και με μια αιφνιδιαστική επίθεση κυριεύει όλα τα Αθηνα'ι'κά πλοία την στιγμή που τα πληρώματά τους ήσαν στην ξηρά. Αιχμαλωτίζει επίσης όλους τους Αθηναίους (σύνολο 3.000 άνδρες) και τους εκτελεί επί τόπου. Στην συνέχεια πλέει με 200 πλέον πλοία εναντίον των Αθηνών και την αποκλείει από θαλάσσης, ενώ σύσσωμος ο Πελοποννησιακός στρατός την πολιορκεί από ξηράς.
404 π.Χ.: Οι Σπαρτιάτες καταλαμβάνουν την Αθήνα και έτσι τελειώνει ο Πελοποννησιακός Πόλεμος. Γκρεμίζουν τα τείχη της πόλεως και τα μακρά τείχη του Πειραιώς και εγκαθιστούν ολιγαρχικό πολίτευμα με τους φιλολάκωνες τριάκοντα τυράννους, οι οποίοι αποδείχθηκαν μια αδίστακτη ομάς εγκληματιών.
400-395 π.Χ.: Πόλεμος Σπαρτιατών-Περσών, σε περσικό έδαφος. Προκειμένου να προστατεύσουν τις Ιωνικές πόλεις στα Μικρασιατικά παράλια οι Σπαρτιάτες εκστρατεύουν εναντίον της Περσίας με μεγάλη επιτυχία. Οι Πέρσες φοβισμένοι υποχωρούν δίχως καν να πολεμήσουν. Τότε οι Αθηναίοι, που θέλουν να πάρουν το αίμα τους πίσω λόγω της ήττας τους στον Πελοποννησιακό πόλεμο, τάσσονται με το μέρος των Περσών με έναν ισχυρό στόλο που ναυπηγήθηκε επί τούτου στην Κύπρο και την Φοινίκη, με περσικά χρήματα και αρχηγό τον Αθηναίο Κόνωνα. Ταυτοχρόνως ξεσηκώνουν τις Ελληνικές πόλεις σε πόλεμο εναντίον της Σπάρτης. Ο Σπαρτιατικός στρατός αναγκάζεται τότε να εγκαταλείψει τις νικηφόρες πολεμικές του επιχειρήσεις στην Μικρά Ασία εναντίον των Περσών και επιστρέφει στην Ελλάδα για να πολεμήσει εναντίον των υπολοίπων Ελλήνων...
395-387 π.Χ.: ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ: Οι Αθηναίοι, Θηβαίοι, Κορίνθιοι και οι σύμμαχοί τους, με την πολύτιμη βοήθεια των Περσών, πολεμούν εναντίον των Σπαρτιατών και των συμμάχων τους. Μετά από αμφίρροπο αγώνα, οι Σπαρτιάτες ηττώνται.
380 π.Χ.: Ο αρχιτέκτων Θεόδοτος χτίζει τον ναό του Ασκληπιού στην Επίδαυρο. Ο γλύπτη Τιμόθεος φιλοτεχνεί τον γλυπτό διάκοσμο και ο γλύπτης Θρασυμήδης σκαλίζει σε ελεφαντοστό το περίφημο λατρευτικό άγαλμα.
371-362 π.Χ.: Ηγεμονία των Θηβών, ύστερα από την σταδιακή παρακμή της Σπάρτης εξαιτίας των συνεχών πολέμων.
359 π.Χ.: Ανεβαίνει στον θρόνο των Μακεδόνων ο Φίλιππος Β' και ξεκινά η εποχή των Μακεδόνων. Ο χαρισματικός αυτός βασιλεύς, πατήρ του Μεγάλου Αλεξάνδρου, νικά όλους τους αντιπάλους του, Έλληνες και βαρβάρους και τετραπλασιάζει την εδαφική έκταση της Μακεδονίας. Οραματίζεται μια Ελλάδα ενωμένη υπό την βασιλεία του, με απώτερο στόχο την καθυπόταξη των Περσών. Τον πρώτο στόχο τον επέτυχε ο ίδιος, τον δεύτερο ο υιός του, Αλέξανδρος ο Μέγας.
350 π.Χ.: Ο διάσημος αρχιτέκτων και γλύπτης Σκόπας χτίζει και διακοσμεί στην Τεγέα τον Ναό της Αλέας Αθηνάς, τον τελειότερο Ναό της Πελοποννήσου κατά την γνώμη του περιηγητή Παυσανία.
338 π.Χ.: Η μάχη της Χαιρώνειας: Αθηναίοι, Θηβαίοι και λοιποί Νοτιοελλαδίτες συμμαχούν και προσπαθούν να ανακόψουν την σαρωτική επέλαση των Μακεδόνων προς τα νότια, αλλά ηττώνται. Ο Φίλιππος συμπεριφέρεται με μεγαλοψυχία στους ηττημένους. Συγκαλεί Πανελλήνιο συνέδριο στον Ισθμό της Κορίνθου, όπου τους πείθει ότι στόχος του δεν είναι να τους εξοντώσει αλλά να τους ενώσει υπό την εξουσία του, ώστε όλοι οι Έλληνες μαζί να εκστρατεύσουν κατά των Περσών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου