ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ- ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (338-146 π.Χ.):

336 π.Χ.: Ο Μέγας Αλέξανδρος κατεβαίνει με στρατό στην Κόρινθο, όπου συγκαλεί Πανελλήνιο συνέδριο, το οποίο τον ανακηρύσσει "Στρατηγό Αυτοκράτορα" και ηγεμόνα των Ελλήνων στην εκστρατεία κατά των Περσών. Η Σπάρτη αρνήθηκε να συμμετάσχει σε αυτό το συνέδριο. Αυτή η περιφρόνηση τον άφησε αδιάφορο, μια άλλη όμως τον εντυπωσίασε βαθύτατα: όταν συνάντησε τον κυνικό φιλόσοφο Διογένη που ζούσε μόνος στο πιθάρι του και τον ρώτησε ποιά χάρη θα ήθελε να του κάνει, ο φιλόσοφος Διογένης απήντησε στον Μέγα Στρατηλάτη: "κάνε ένα βήμα πιο πέρα, να μην μου κρύβεις τον ήλιο"!

336 π.Χ.: Οι Αθηναίοι, οι Σπαρτιάτες (που μάλιστα δέχθηκαν και περσικά χρήματα επί τούτου), οι Αρκάδες και κυρίως οι Θηβαίοι ξεσηκώνονται κατά του Αλεξάνδρου. Ο Αλέξανδρος αποφασίζει να δώσει μια τελειωτική απάντηση στους αμφισβητίες του. Κυριεύει την Θήβα,και για παραδειγματική τιμωρία την ισοπεδώνει ολοκληρωτικώς (εκτός από τους Ναούς και το σπίτι του ποιητή Πίνδαρου), σκοτώνει 6.000 Θηβαίους και όλους τους υπόλοιπους τους πουλά ως δούλους. Από τότε κανείς δεν τόλμησε (ούτε καν διανοήθηκε να τολμήσει φαντάζομαι) να του εναντιωθεί.

334-323 π.Χ.: ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΤΗΝ ΑΣΙΑ: Επικεφαλής ενός άριστα εκπαιδευμένου και εξοπλισμένου στρατού περίπου 40.000 ανδρών με αιχμή του δόρατος τις φάλαγγες των 9.000 Μακεδόνων, ο Μέγας Αλέξανδρος θέλοντας να σώσει τις Ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας από τον περσικό ζυγό, εκστράτευσε στην Ασία, έσωσε τις Ελληνικές πόλεις και προήλασε νικηφόρα έως τα βάθη της Ασίας, πολεμώντας ο ίδιος στην πρώτη γραμμή της θριαμβευτικότερης εκστρατείας όλων των αιώνων. Δεν ηττήθηκε σε καμία μάχη.

333 π.Χ.: Με το που έφυγε ο Μέγας Αλέξανδρος για την Μικρά Ασία, οι Σπαρτιάτες και οι λοιποί Πελοπονήσιοι εξεγέρθησαν, με την βοήθεια των Περσών (σε χρήματα και πλοία). Ο Αντίπατρος, ο Μακεδών στρατηγός που άφησε πίσω του ο Μέγας Αλέξανδρος ως φύλακα της Ελλάδος, στην μάχη της Μεγαλόπολης το 331 π.Χ. νικά τους Πελοποννησίους.

323 π.Χ.: Ο θάνατος-δολοφονία του μεγίστου της οικουμένης.

323-283 π.Χ.: Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου οι διάδοχοί του σφάζονται μεταξύ τους για το μοίρασμα της αυτοκρατορίας. Στην Πελοπόννησο και την Κεντρική Ελλάδα κυριαρχεί ο Δημήτριος. Προς τιμήν του οι Σικυώνιοι άλλαξαν το όνομα της πόλεώς τους σε Δημητριάδα.

280 π.Χ.: Οι πόλεις της Αχα'ί'ας συνασπίζονται και ιδρύουν την Αχα'ι'κή Συμπολιτεία. στην οποία αργότερα θα προσχωρήσουν και άλλες Πελοποννησιακές πόλεις όπως το Αίγιο, η Πελλήνη και η Σικυώνα.

279 π.Χ.: Ο βάρβαρος λαός των Γαλατών σάρωσε στο πέρασμά του την Μακεδονία και επιτέθηκε στους Δελφούς με σκοπό να τους λεηλατήσει. Εδώ τους σταμάτησαν 4.000 γενναίοι Αιτωλοί, μόνοι τους απέναντι στα αμέτρητα βαρβαρικά στίφη, αφού οι Σπαρτιάτες και οι λοιποί Πελοποννήσιοι για μια ακόμη φορά έμειναν απλοί θεαταί.

274-272 π.Χ.: Ο βασιλεύς της Ηπείρου Πύρρος νικά τον Μακεδόνα βασιλέα Αντίγονο Γονατά και κατακτά την Μακεδονία. Κατόπιν στρέφεται προς τα νότια, εκστρατεύει στην Πελοπόννησο, αλλά αποτυγχάνει να καταλάβει την Σπάρτη. Επιτίθεται στο Άργος αλλά σκοτώνεται σε μάχη μέσα στην πόλη, πιθανόν από κάποιο βαρύ αντικείμενο που του πέταξε μια γυναίκα από την οροφή ενός κτηρίου.

280-215 π.Χ.: Συνεχείς συγκρούσεις μεταξύ των Ελληνιστικών βασιλείων. Απορροφημένοι με τα εσωτερικά τους προβλήματα και τις μεταξύ τους συγκρούσεις, οι Έλληνες δεν αντιλήφθηκαν ότι λίγο πιο δυτικά, στην Ιταλική χερσόνησο, μια νέα δύναμη είχε συγκροτηθεί: οι Ρωμαίοι.

227 π.Χ.: Η μισή Πελοπόννησος είναι με το μέρος της Αχα'ι'κής Συμπολιτείας, η άλλη μισή με το μέρος της Αιτωλικής Συμπολιτείας. Η Σπάρτη, δίχως να συμμετέχει σε καμμία και δίχως συμμάχους, παραμένει η μεγαλύτερη δύναμη στην Πελοπόννησο. Ο Σπαρτιάτης βασιλεύς Κλεομένης οδηγεί τον στρατό του στους πρόποδες του Λυκαίου όρους, έξω από την Μεγαλόπολη, όπου συγκρούεται με τους Αχαιούς και τους νικά. Αμέσως μετά επιστρέφει στην Σπάρτη και πραγματοποιεί κοινωνική επανάσταση: καταρχάς σκοτώνει τους 5 εφόρους που ήταν εμπόδιο στα σχέδιά του, κατόπιν εξορίζει τους πλούσιους και μοιράζει την περιουσία του στους φτωχούς, ξαναμοιράζει την γη, παραγράφει τα χρέη και παραχωρεί πολιτικά δικαιώματα σε 4.000 περιοίκους. Οι φτωχοί Σπαρτιάτες ανασαίνουν αλλά και οι φτωχοί όλης της Πελοποννήσου αρχίζουν να στρέφονται προς την Σπάρτη. Η Αχα'ι'κή Συμπολιτεία και ο επικεφαλής της, ο Σικυώνιος Άρατος, έχει να αντιμετωπίσει μια δύσκολη κατάσταση. Ο Κλεομένης προτείνει ειρήνη στην Αχα'ι'κή Συμπολιτεία, με τον όρο να τον ορίσουν ως αρχηγό της.

226 π.Χ.: Ο Άρατος ζητά την βοήθεια του βασιλέως των Μακεδόνων Αντίγονου Δώσωνος γιατί δεν συμμερίζεται τις επαναστατικές ιδέες του Κλεομένους.

225 π.Χ.: Εν τω μεταξύ ο Κλεομένης και οι Σπαρτιάτες παρελαύνουν στα εδάφη της Αχα'ι'κής Συμπολιτείας. Άλλες πόλεις τις καταλαμβάνουν με μάχη (Άργος, Φενεός, Πελλήνη) ενώ άλλες προσχωρούν μόνες τους (Κόρινθος, Κλεωναί, Φλιούς, Τροιζήνα, Επίδαυρος, Ερμιόνη), αποβλέποντας σε κοινωνική μεταρρύθμιση ανάλογη με της Σπάρτης.

224 π.Χ.: Ο Αντίγονος Δώσων και οι Μακεδόνες του φθάνουν στην Πελοπόννησο. Ο Κλεομένης υποχωρεί. Η Αργολίς και η Αρκαδία επανέρχονται στην Αχα'ι'κή Συμπολιτεία (ειδικά η Μαντινεία καταστρέφεται ολοσχερώς, οι κάτοικοί της πωλούνται δούλοι και η πόλις μετονομάζεται σε Αντιγόνεια...).

222 π.Χ.: Μάχη της Σελλασίας: Οι 30.000 ορμητικοί Αχαιοί και Μακεδόνες στρατιώτες συγκρούονται με τους 20.000 κουρασμένους στρατιώτες της Σπαρτιατικής παράταξης (οι πιο πολλοί από αυτούς ήταν μισθοφόροι και πρώην Είλωτες). Νικηταί αναδεικνύονται οι σύμμαχοι Αχαιοί και Μακεδόνες, οι οποίοι αμέσως μετά καταλαμβάνουν την Σπάρτη, αλλά δείχνουν τον αρμόζοντα σεβασμό στην θρυλική πόλη και δεν την καταστρέφουν. Αυτή είναι η πρώτη φορά που εισέρχεται ξένος στρατός στην πόλη της Σπάρτης. Εδώ τελειώνει και ο προαιώνιος θεσμός της βασιλείας στην Σπάρτη.

215-205 π.Χ.: Α' ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ-ΡΩΜΗΣ: Ο βασιλεύς της Μακεδονίας Φίλιππος Ε' συμμαχεί με τους Καρχηδόνιους και τον βασιλέα τους Αννίβα εναντίον των Ρωμαίων. Οι Ρωμαίοι συμμαχούν με τους Αιτωλούς εναντίον των Μακεδόνων, και λίγο αργότερα οι Σπαρτιάτες συμμαχούν με τους Ρωμαίους εναντίον της Αχα'ι'κής Συμπολιτείας. Αυτή η πρώτη Ελληνορωμα'ι'κή πάλη έληξε ισόπαλη, αλλά είχε γίνει πλέον αντιληπτό πως ο κυρίαρχος του του παιχνιδιού ήταν πλέον η Ρώμη. Σε αυτόν τον πόλεμο διακρίθηκε ο βασιλεύς των Αχαιών Φιλοποίμην, ο τελευταίος μεγάλος στρατηγός της αρχαίας Ελλάδος.

200-197 π.Χ.: Β' ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ-ΡΩΜΗΣ: Οι Ρωμαίοι καταφέρνουν να πείσουν τις περισσότερες Ελληνικές πόλεις ότι οι Μακεδόνες είναι επικίνδυνοι και θα τις βύθιζαν σε τυραννική σκλαβιά, ενώ οι ίδιοι, πραγματικοί λάτρεις του Ελληνικού πολιτισμού, είναι υπερασπιστές τους. Με τους πιο ισχυρούς Ελληνικούς στρατούς στο πλευρό τους, οι Ρωμαίοι νίκησαν τους Μακεδόνες στις Κυνός Κεφαλές της Θετταλίας, μια εξαιρετικά σημαντική νίκη που άνοιξε τον δρόμο για την εμφάνιση της Ρωμα'ι'κής αυτοκρατορίας.

171-167 π.Χ.: Γ' ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ-ΡΩΜΗΣ: Οι Ρωμαίοι εκστρατεύουν με 23.000 άνδρες εναντίον των Μακεδόνων (43.000 άνδρες) και τους συντρίβουν στην μάχη της Πύδνας, βορείως του Ολύμπου.

167-146 π.Χ.: Οι Ρωμαίοι ολοκληρώνουν την κατάκτηση της Ελληνικής χερσονήσου. Μετά την συντριβή των Μακεδόνων, ο επόμενος στόχος των Ρωμαίων ήταν οι Αχαιοί, η μόνη υπολογίσιμη δύναμη στην Ελληνική χερσόνησο. Η ανικανότης των αρχηγών των Αχαιών και η υπεροπλία των Ρωμαίων οδήγησαν σε εύκολη νίκη την νέα υπερδύναμη, που σφράγισε την επικράτησή της με την καταστροφή της Κορίνθου. Για πολλούς αιώνες το όνομα του Ρωμαίου στρατηγού Λεύκιου Μόμμιου, που διέταξε την σφαγή όλων των Κορινθίων και την πυρπόληση αυτής της λαμπρής πόλεως, ήταν συνώνυμο της ανθρώπινης φρικαλεότητος...