1456-1461 μ.Χ.: Οι Έλληνες εξακολουθούν να τρώγονται μεταξύ τους, οπότε κει οι Τούρκοι κατακτητές αποτελειώνουν το καταστρεπτικό τους έργο: ο Μωάμεθ Β' εκστρατεύει στην Πελοπόννησο και καταλύει το Δεσποτάτο τον Μορέως, όπου οι Έλληνες Δέσποτες Δημήτριος και Θωμάς Παλαιολόγος είχαν στήσει έναν εμφύλιο καυγά για τα οικογενειακά τους μικροσυμφέροντα.
1461 μ.Χ.: Πρώτος βενετοτουρκικός πόλεμος στην περιοχή της Ελλάδος. Οι Τούρκοι προελαύνουν στην Πελοπόννησο και οι Βενετοί κλείνονται στα κάστρα τους στην Μεθώνη, Κορώνη και αλλού. Ο πρώτος βενετοτουρκικός πόλεμος λήγει με νίκη των Τούρκων, αλλά χάρη στην ισχυρή διπλωματία τους οι Βενετοί επιτυγχάνουν αξιοπρεπείς όρους στην συνθήκη ειρήνης και μάλιστα διατηρούν τα κάστρα τους στην Πελοπόννησο.
1499-1503 μ.Χ.: Δεύτερος βενετοτουρκικός πόλεμος.
1499 μ.Χ.: Ο τουρκικός στόλος πολιορκεί τα κάστρα της Μεθώνης. Ο υπερήφανος βενετικός στόλος αντεπιτίθεται, αλλά δίχως κανένα αποτέλεσμα, και καταπνίγεται από τους Τούρκους, οι οποίοι καταλαμβάνουν το κάστρο της Ναυπάκτου.
1500 μ.Χ.: Οι Τούρκοι καταλαμβάνουν τα βενετικά κάστρα της Μεθώνης, της Κορώνης και της Πύλου. Κατά την πάγια τακτική τους σφάζουν ό,τι κινείται, αρπάζουν ό,τι πολύτιμο βρίσκουν και κατακαίουν ό,τι έχει απομείνει...
1503 μ.Χ.: Οι Βενετοί δεν έχουν δυνάμεις να συνεχίσουν άλλο τον πόλεμο και με βαρεία καρδιά συνθηκολογούν με τους Τούρκους. Οι Τούρκοι εδραιώνουν την καταστροφική κυριαρχία τους στη Νότιο Βαλκανική χερσόνησο.
1532-1534 μ.Χ.: Ισπανοί και Γενουάτες εναντίον των Τούρκων. Ο Γενουάτης Ναύαρχος Andrea Doria πραγματοποιεί μερικές θεαματικές-αλλά με πρόσκαιρα αποτελέσματα-επιτυχίες εναντίον των Τούρκων στην Πελοπόννησο.
1537-1541 μ.Χ.: Τρίτος βενετοτουρκικός πόλεμος. Οι Βενετοί χάνουν τα κάστρα του Ναυπλίου και της Μονεμβασίας.
1570 μ.Χ.: Τέταρτος βενετοτουρκικός πόλεμος. Οι Τούρκοι καταλαμβάνουν την Κύπρο από τους Βενετούς.
1571 μ.Χ.: Ναυμαχία της Ναυπάκτου: Μια σημαντική νίκη των Χριστιανών. Ο ενωμένος ισπανο-βενετικός στόλος του Ιερού Συνασπισμού (Sacra Liga), με αρχηγό τον Ισπανό πρίγκιπα Don Juan, νίκησε τον τουρκικό στόλο σε ναυμαχία στην είσοδο του Κορινθιακού κόλπου. Οι Τούρκοι έχασαν συνολικά 200 πλοία (από τα συνολικά 230 του στόλου τους) και περισσότερους από 20.000 άνδρες. Οι Έλληνες που πολέμησαν στο πλευρό των συμμάχων, σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος του αγώνα.
1645-1669 μ.Χ.: Πέμπτος βενετοτουρκικός πόλεμος, κατά τον οποίο οι Τούρκοι καταλαμβάνουν την Κρήτη.
1665-1683 μ.Χ.: Μετά την κατάκτηση της Κρήτης και για 18 μόνο έτη, οι Τούρκοι καταφέρνουν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους και να επιβάλλουν φορολογία στην Μάνη. Πολλοί Μανιάτες τότε ξενιτεύονται και δημιουργούν κοινότητες σε ιταλικές πόλεις, ενώ οι Τούρκοι χτίζουν τα κάστρα της Κελεφάς, της Ζαρνάτας και του Πόρτο Κάγιο.
1684-1699 μ.Χ.: Έκτος βενετοτουρκικός πόλεμος. Οι ταπεινωμένοι βενετοί δεν το βάζουν κάτω. Με αρχηγό τον παλαίμαχο Fransesco Morozini ξεσηκώνουν τους Έλληνες και καταλαμβάνουν την Πελοπόννησο, την Λευκάδα και την Αττική.
1699 μ.Χ.: Συνθήκη του Κάρλοβιτς, με την οποία τερματίζεται ο έκτος βενετοτουρκικός πόλεμος. Οι Βενετοί κρατούν την Πελοπόννησο, την Λευκάδα και την Αίγινα, ενώ οι Τούρκοι ξαναπαίρνουν την Αττική.
1714-1718 μ.Χ.: Έβδομος και τελευταίος βενετοτουρκικός πόλεμος με πρωτοβουλία των Τούρκων, οι οποίοι ήθελαν να αποκαταστήσουν τα χαμένα τους εδάφη. Αυτός ο πόλεμος εξάντλησε και τους δυο αντιπάλους.
1718 μ.Χ.: Συνθήκη του Passarowitz, με την οποία τερματίζεται ο έβδομος βενετοτουρκικός πόλεμος. Η Πελοπόννησος ξαναπέρασε στην κατοχή των Τούρκων, ενώ οι Βενετοί διατήρησαν μόνο τα Κύθηρα, την Πρέβεζα και την Βόνιτσα.
1718 μ.Χ.: Η Τρίπολη-τότε Τριπολιτσά-γίνεται η πρωτεύουσα του Μορέως και εγκαθίσταται εκεί η τουρκική διοίκηση με τα χαρέμια της και τα λουτρά της. Αργότερα, το 1785-1790 η πόλη τειχίζεται.
1768-1774 μ.Χ.: Πρώτος ρωσοτουρκικός πόλεμος, τον οποίο υποκίνησαν οι Ρώσοι, οι οποίοι ήθελαν ελεύθερη πρόσβαση στο Αιγαίο πέλαγος.
1770 μ.Χ.: Ελληνική εξέγερση κατά των Τούρκων, με την υποκίνηση των Ρώσων. Μετά από μερικές επιτυχίες των επαναστατημένων Ελλήνων στην Πελοπόννησο, την Κρήτη και τα Επτάνησα, οι Τούρκοι αντεπιτέθηκαν και κατέπνιξαν την επανάσταση, κυρίως διότι οι Ρώσοι απέτυχαν να την οργανώσουν σωστά και δεν πρόσφεραν την απαραίτητη υλική βοήθεια στους Έλληνες. Πρίν φύγουν όμως οι Ρώσοι κατάφεραν να καταστρέψουν με την βοήθεια των Ελλήνων τον τουρκικό στόλο έξω από την Χίο. Πρωταγωνιστές του ξεσηκωμού αυτού, οι αδελφοί Ορλώφ, ναύαρχοι του ρωσικού στόλου.
1774 μ.Χ.: Συνθήκη του Κιουτσούκ-Κα'ι'ναρτζί, με την οποία τερματίσθηκε ο πρώτος ρωσοτουρκικός πόλεμος. Αυτή η συνθήκη εξασφάλιζε σημαντικά οφέλη για τους νικητές Ρώσους, αλλά και για τους Έλληνες: ανεξιθρησκεία, γενική αμνηστία και απελευθέρωση φυλακισμένων καθώς και επιστροφή των περιουσιών τους, ελεύθερη εμπορική δραστηριότητα, ελευθερία μετακίνησης και άλλα πολλά. Ο πλούτος που συγκέντρωσαν οι Έλληνες μετά την υπογραφή της συνθήκης αυτής, ήταν μεγάλος παράγων για την επιτυχία της μεγάλης Ελληνικής επανάστασης του 1821.
1787-1792 μ.Χ.: Δεύτερος ρωσοτουρκικός πόλεμος. Η αυτοκράτειρα της Ρωσίας Αικατερίνη Β' οραματίζεται να νεκραναστήσει την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, αφού προηγουμένως σωριάσει σε ερείπια την οθωμανική αυτοκρατορία. Μάλιστα βαφτίζει τον μικρό εγγονό της Κωνσταντίνο και τον προορίζει για Βυζαντινό αυτοκράτορα. Οι Έλληνες προσεύχονται για την επιτυχία των σχεδίων της.
1792 μ.Χ.: Τα όνειρα της Αικατερίνης Β' έμειναν όνειρα και ο δεύτερος ρωσοτουρκικός πόλεμος έληξε με τη συνθήκη του Ιασίου, με μοναδικό κέρδος για την Ρωσία την χερσόνησο της Κριμαίας.
1814 μ.Χ.: Ιδρύεται η ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ στην Οδησσό, από τους Έλληνες πατριώτες Νικόλαο Σκουφά, Αθανάσιο Τσακάλωφ και Εμμανουήλ Ξάνθο. Σκοπός της μυστικής αυτής οργάνωσης ήταν η προετοιμασία της επανάστασης που θα ελευθέρωνε τους Έλληνες από τον τουρκικό ζυγό. Στην αρχή ήταν οι τρεις τους, το 1817 ήταν 30 μέλη, το 1820 ήταν 3.000, και το 1821 περισσότεροι από 30.000 ορκισμένοι να αναλάβουν έναν αγώνα μέχρις εσχάτων για την απελευθέρωση των Ελλήνων.
12/04/1820 μ.Χ.: Η αρχηγία της φιλικής εταιρείας και η αρχιστρατηγία της επανάστασης που επρόκειτο να ξεσπάσει σε λίγο, ανατίθεται στον νεαρό Έλληνα αξιωματικό Αλέξανδρο Υψηλάντη, μόλις 28 ετών τότε, που υπηρετούσε στον ρωσικό αυτοκρατορικό στρατό.
1820 μ.Χ.: Εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των Τούρκων, που διευκολύνει την έναρξη της επανάστασης στον Ελληνικό χώρο: ο σουλτάνος στέλνει τον Χουρσίτ πασά της Πελοποννήσου εναντίον του Αλή πασά των Ιωαννίνων.
24/02/1821 μ.Χ.: Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης κηρύττει επίσημα την έναρξη της Ελληνικής επαναστάσεως, στο Ιάσιο της Μολδαβίας. Από την μια άκρη της Πελοποννήσου έως την άλλη οι επαναστατημένοι Έλληνες πολιορκούν τα κάστρα όπου έχουν καταφύγει για προστασία οι τρομοκρατημένοι Τούρκοι. Η επανάσταση φουντώνει και εξαπλώνεται στην Στερεά Ελλάδα, την Κρήτη, τα νησιά του Αιγαίου πελάγους, την Θετταλία, την Ήπειρο και την Μακεδονία.
21/03/1821 μ.Χ.: Μάχη των Καλαβρύτων, νικηφόρα για τους Έλληνες, με την οποία ουσιαστικά ξεκίνησε η επανάσταση στην Ελλάδα.
23/03/1821 μ.Χ.: Το Αίγιο-που τότε λεγόταν Βοστίτσα-γίνεται η πρώτη πόλη της Πελοποννήσου που απελευθερώνεται από τους Τούρκους, και μάλιστα χωρίς μάχη. Ο Ανδρέας Λόντος, τοπικός άρχων και αρχηγός των ντόπιων επαναστατών, υψώνει στην πόλη την πρώτη Ελληνική επαναστατική σημαία, κόκκινη με μαύρο σταυρό στο κέντρο.
25/03/1821 μ.Χ.: Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός σηκώνει το λάβαρο της επανάστασης στην Ιερά Μονή Αγίας Λαύρας. Η επανάσταση έχει πλέον και επισήμως ξεκινήσει!
25/03/1821 μ.Χ.: Πολιορκία της Καρύταινας. Οι Τούρκοι της Καρύταινας κλείσθηκαν στο κάστρο, οι Έλληνες τους πολιόρκησαν, αλλά τουρκικές ενισχύσεις που ήλθαν από την Τριπολιτσά έτρεψαν σε φυγή τους Έλληνες. Από το στρατόπεδο των Ελλήνων μόνο ένας οπλαρχηγός έμεινε (μαζί με τα 20 παληκάρια του) για να αντιμετωπίσει τους Τούρκους. Ήταν ο Θεόδωρος ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ, που γρήγορα αναδείχθηκε στην πιο ηρωική φυσιογνωμία του αγώνος.
3/04/1821 μΧ.: Τουρκικές ενισχύσεις από το Αγρίνιο φθάνουν στην Πάτρα και σώζουν τους εκεί πολιορκημένους Τούρκους.
6/04/1821 μ.Χ.: Ο Χουρσίτ πασάς φθάνει στην Πελοπόννησο, πυρπολεί την Βοστίτσα, διαλύει τις πολιορκίες του Ακροκόρινθου, του Άργους και του Ναυπλίου και μπαίνει στην Τριπολιτσά όπου ενισχύει την άμυνα της πόλης με 3.500 Αλβανούς. Οι Επαναστάτες αναστατώνονται.
14/4/1821 μ.Χ.: Μάχη στο Λεβίδι. Ταμπουρωμένοι οι Έλληνες στα σπίτια του χωριού, απέκρουσαν επίθεση 3.000 Τούρκων από την Τριπολιτσά, προκαλώντας τους σοβαρές απώλειες. Σε αυτήν την μάχη που ανέβασε πολύ το ηθικό των επαναστατών, διακρίθηκε και σκοτώθηκε ο Έλλην οπλαρχηγός Αναγνώστης Στριφτόμπολας.
24/04/1821 μ.Χ: Πρώτη μάχη στο Βαλτέτσι, όπου αναδεικνύεται η ηγετική φυσιογνωμία και η γενναιότης του Νικηταρά. Με ορμή θύελλας ο λυσσασμένος για μάχες νεαρός οπλαρχηγός, ανιψιός του Κολοκοτρώνη, τρέπει τους Τούρκους σε φυγή και τους κυνηγά ως τα τείχη της Τριπολιτσάς.
19/05/1821 μ.Χ.: Μάχη στα Δολιανά και στα Βέρβενα. Οι Τούρκοι επιχειρούν ξανά να διασπάσουν τον Ελληνικό κλοιό γύρω από την Τριπολιτσά. Ορμούν πανστρατιά εναντίον του Ελληνικού στρατοπέδου στα Δολιανά και στα Βέρβενα, αλλά οι Έλληνες αντιστέκονται γενναία και τους συντρίβουν. Μετά από αυτήν την ήττα οι Τούρκοι κλείσθηκαν στην Τριπολιτσά όπου υπέμειναν καρτερικά την μοίρα τους. Την ίδια στιγμή οι Έλληνες απέκλειαν ξανά με πολιορκίες όλα τα τουρκοκρατούμενα κάστρα.
23/09/1821 μ.Χ.: Μετά από σκληρή 5μηνη πολιορκία, οι Έλληνες κυριεύουν την πρωτεύουσα της Πελοποννήσου Τριπολιτσά, την σημερινή Τρίπολη. Σαν να ήθελαν να εκδικηθούν μέσα σε μια μέρα τις τουρκικές θηριωδίες τεσσάρων αιώνων, οι Έλληνες στρατιώτες επιδίδονται-για πρώτη και τελευταία φορά-σε αδιάκριτη σφαγή όλου του τουρκικού πληθυσμού.
20/12/1821 μ.Χ: Ά Εθνοσυνέλευση στην Επίδαυρο. "Πληρεξούσιοι" από την Πελοπόννησο, την Στερεά Ελλάδα και πολλά νησιά που είχαν αποτινάξει τον Τουρκικό ζυγό συγκεντρώνονται και συντάσσουν το "Προσωρινό Πολίτευμα της Ελλάδος" , το οποίο είναι και το πρώτο Σύνταγμα της Ελεύθερης Ελλάδος. Ηγετική πολιτική προσωπικότητα αναδεικνύεται με διάφορες μηχανορραφίες ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, παρακάμπτοντας τον Υψηλάντη και τους σημαντικότερους στρατιωτικούς αρχηγούς του Αγώνος όπως τον Κολοκοτρώνη, τον Νικηταρά, τον Ανδρούτσο και άλλους που δεν πήραν καν μέρος στην Εθνοσυνέλευση γιατί πολεμούσαν στα μέτωπα των μαχών. Οι πολιτικοί, με πρώτο και κύριο τον Μαυροκορδάτο, αρχίζουν να υπονομεύουν τον Θ. Κολοκοτρώνη, γιατί φοβούνται τις επιτυχίες του στα πεδία των μαχών.
14/01/1822 μ.Χ.: Παραδίδεται το κάστρο του Ακροκόρινθου στους Έλληνες του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ύστερα πιό σκληρή πολιορκία.
23/06/1822 μ.Χ.: Την στιγμή που είχε στριμώξει 12.000 Τούρκους φέρνοντάς τους σε απόγνωση ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στην πολιορκία των Πατρών, υποχρεώνεται να λύσει την πολιορκία, γιατί η κυβέρνηση όχι μόνον δεν του έδωσε οικονομικά μέσα να την συνεχίσει, αλλά του αφαίρεσε και το μεγαλύτερο μέρος του στρατού του. Υπουργός στρατιωτικών και υπεύθυνος για αυτόν τον εξευτελισμό είναι ο Ιωάννης Κωλέτης.
6/07/1822 μ.Χ.: Φθάνει στην Πελοπόννησο ένα εκστρατευτικό σώμα 25.000 Τουρκαλβανών με επικεφαλής τον Δράμαλη. Καταλαμβάνει τον Ακροκόρινθο και προχωρά στο Άργος. Η στρατηγική ιδιοφυ'ί'α του Κολοκοτρώνη και του Υψηλάντη σταμάτησε τον Δράμαλη και τον υποχρέωσε να επιστρέψει στον Ακροκόρινθο.
26/07/1822 μ.Χ.: Μάχη στα Δερβανάκια. Ο στρατός του Δράμαλη διάλεξε να επιστρέψει στον Ακροκόρινθο περνώντας μέσα από τα στενά των Δερβενακίων, κίνηση που είχε προβλέψει ο Κολοκοτρώνης, και τοποθέτησε τον στρατό του σε καίριες θέσεις στα στενά. Με μια έξοχη τακτική και έναν άριστο συντονισμό οι Έλληνες συνέτριψαν τον στρατό του Δράμαλη, σκοτώνοντας πάνω από 3.000 Τουρκαλβανούς και τραυματίζοντας χιλιάδες άλλους. Όσοι απέμειναν από τον στρατό του Δράμαλη οπισθοχώρησαν στην Τίρυνθα.
28/07/1822 μ.Χ.: Μάχη στο Αγιονόρι. Σε μια ορμητική προέλαση απελπισίας, ο στρατός του Δράμαλη χρησιμοποίησε άλλο ένα πέρασμα προς την Κόρινθο, μέσα από την χαράδρα του Μπερμπατιού. Ο Νικηταράς με τα παληκάρια του τον περίμενε έξω από το χωριό Αγιονόρι όπου συνέτριψε τους Τουρκαλβανούς, οι οποίοι πανικόβλητοι το έβαλαν στα πόδια, αφήνοντας πίσω τους σχεδόν 1.000 νεκρούς και όλα τους τα πολεμοφόδια.
30/11/1822 μ.Χ.: Πεθαίνει ο Δράμαλης στην πολιορκούμενη Ακροκόρινθο, από θλίψη για την αποτυχία του. Τον διαδέχεται ο Ερήπ πασάς, ο οποίος παίρνει τα ερείπια του τουρκικού στρατού και καταφεύγει στην Πάτρα.
3/12/1822 μ.Χ.: Ύστερα από πολύμηνη πολιορκία οι Έλληνες καταλαμβάνουν τα κάστρα του Ναυπλίου και του Παλαμηδίου.
1823 μ.Χ.: Πολλοί φιλέλληνες από όλες τις χώρες της Ευρώπης έρχονται στην Ελλάδα για να ενισχύσουν τον Αγώνα. Οι πιο θερμοί φιλέλληνες είναι οι Άγγλοι, με κορυφαίες προσωπικότητες τον Λόρδο Βύρωνα που πολέμησε στο πλευρό των Ελλήνων, και τον Άγγλο Υπουργό Εξωτερικών Τζορτζ Κάνιγκ, ο οποίος έμμεσα αλλά ουσιαστικά αναγνώρισε το Ελληνικό κράτος που αγωνιζόταν να στεριώσει στην Πελοπόννησο και συνέβαλε στην χορηγία του πρώτου δανείου για τον εξοπλισμό των επαναστατημένων Ελλήνων. Οι χειρότεροι ανθέλληνες αυτή την περίοδο δεν είναι οι Αυστριακοί-και ο Υπουργός Εξωτερικών τους Μέτερνιχ-αλλά οι...Έλληνες πολιτικοί, που χρησιμοποιούν τα χρήματα των δανείων για να εξοπλίσουν στρατιωτικά σώματα και να εξαγοράσουν φιλόδοξους οπλαρχηγούς, τους οποίους στρέφουν εναντίον των Ελλήνων που πραγματικά πολεμούν τους Τούρκους στα πεδία των μαχών. Πρώτη πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους γίνεται το Ναύπλιο.
1824 μ.Χ.: Ελληνικός εμφύλιος πόλεμος. Ακόμα και στις πιο κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας μας οι Έλληνες δεν μπορέσαμε να ομοψυχήσουμε. Η απίστευτη μικρόνοια των πολιτικών που πάντοτε συγχέουν ηθελημένα το προσωπικό με το Εθνικό μας συμφέρον, τους οδήγησε σε αντιπαράθεση με τους ηρωικούς Αγωνιστές της επανάστασης, αυτούς δηλαδή που έδωσαν το αίμα και την ψυχή τους στα πεδία των μαχών. Ό,τι κατέκτησαν με απερίγραπτες θυσίες οι περισσότεροι Έλληνες αγωνιζόμενοι για την απελευθέρωση της πατρίδος τους, το σκόρπισαν μια χούφτα άνθρωποι αγωνιζόμενοι για το προσωπικό τους συμφέρον (όπως ο Γεώργιος Κουντουριώτης, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ο Αθανάσιος Κανακάρης, ο Αναγνώστης Παπαγιαννόπουλος, ο Ιωάννης Ορλάνδος, ο Ιωάννης Λογοθέτης, ο Θεόδωρος Νέγρης και ο Ιωάννης Κωλέτης), με πολλά θύματα και ανυπολόγιστες καταστροφές. Ανάμεσα στα θύματά τους και ο Οδυσσεύς Ανδρούτσος, μια από τις ηρωικότερες μορφές της Επανάστασης, που εκτελέσθηκε εν ψυχρώ...
1825 μ.Χ.: Ο σουλτάνος βλέπει τον αλληλοσπαραγμό των Ελλήνων και βρίσκει ευκαιρία να επιτεθεί. Επειδή όμως διαλυμένος ο τουρκικός στρατός δεν ήταν εις θέσιν να επιφέρει αποτέλεσμα, ο σουλτάνος ζητά την βοήθεια από τους συμμάχους του Αιγύπτιους. Έτσι έρχεται ο Αιγύπτιος Ιμπραήμ πασάς και αποβιβάζει τον άριστα εκπαιδευμένο και εξοπλισμένο στρατό του (με Γάλλους αξιωματικούς επικεφαλής) στην Μεθώνη. Ο Έλλην κυβερνήτης Γεώργιος Κουντουριώτης έχει στο μεταξύ φυλακίσει τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Μητροπέτροβα, τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, όλους τους Δεληγιανναίους, τον Παπατσώνη και τους περισσότερους ήρωες των πρώτων χρόνων της Επανάστασης, και αυτή την περίοδο ξοδεύει όλα τα χρήματα των δανείων για να πολεμήσει τους τελευταίους εναπομείναντες αντιπάλους του... Έτσι ο Ιμπραήμ προελαύνει, λεηλατεί και σφάζει ανενόχλητος σε όλη την Πελοπόννησο. Η Επανάσταση καταπνίγεται και σύντομα η απελευθερωμένη Ελλάς θα επανερχόταν στην εξουσία των Τούρκων.
1826 μ.Χ.: Εις εκ των πλέον επικίνδυνων τυχοδιωκτών, ο Ηπειρώτης οπλαρχηγός Χατζημιχάλης Νταλιάνης (που θα δοξασθεί 2 χρόνια αργότερα στην μάχη του Φραγκοκάστελου στην Κρήτη, όπου θα σκοτωθεί μαχόμενος "ηρωικά" αλλά στην πραγματικότητα εντελώς ανόητα) και οι περί αυτόν οπλαρχηγίσκοι (Νίκος Κριεζώτης, Βάσος Μαυροβουνιώτης, Σταύρος Λιακόπουλος και Χατζηστεφανής Βούλγαρης) συγκεντρώνουν έναν στρατό 2.000 ανδρών, επιβιβάζονται σε πλοία και πηγαίνουν στον Λίβανο και στην Κύπρο, όπου λεηλατούν την ύπαιθρο και ληστεύουν ευρωπα'ι'κά εμπορικά πλοία. Εν τω μεταξύ ο Ιμπραήμ έχει διαλύσει κάθε επαναστατική εστία στην Πελοπόννησο και την Στερεά Ελλάδα και η Επανάσταση πνέει τα λοίσθια.
13/09/1827 μ.Χ.: Το ένστικτο της επιβίωσης λειτούργησε την τελευταία στιγμή πριν τον όλεθρο. Η Γ' Εθνοσυνέλευση στην Τροιζήνα εκλέγει κυβερνήτη της Ελλάδος τον Ιωάννη Καποδίστρια, μέχρι τότε Υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας, τον καταλληλότερο άνθρωπο για να σβήσει τις φωτιές που μόνοι τους άναψαν οι Έλληνες.
20/10/1827 μ.Χ.: Ναυμαχία του Ναυαρίνου. Η Αγγλία, η Ρωσία και η Γαλλία παρακολουθούν στενά την ελληνοτουρκική σύγκρουση και προωθούν τα συμφέροντά τους στην περιοχή. Από ένα τυχαίο γεγονός ο ενωμένος αγγλογαλλορωσικός στόλος ανοίγει πυρ κατά του αγκυροβολημένου αιγυπτιακού στόλου του Ιμπραήμ και τον καταστρέφει ολοκληρωτικώς, μέσα στον κόλπο του Ναυαρίνου. Αυτό το αναπάντεχο πλήγμα κατά του σουλτάνου αναπτέρωσε το ηθικό των επαναστατημένων Ελλήνων και επηρέασε καθοριστικά την επιτυχή έκβαση του Αγώνος τους για την ελευθερία και ανεξαρτησία. Εκεί που όλα ήταν χαμένα εξαιτίας της προδοτικής συμπεριφοράς ορισμένων Ελλήνων πολιτικών, έρχονται οι ξένες δυνάμεις και σώζουν την κατάσταση.
1827-1830 μ.Χ.: Ύστερα από την ναυμαχία του Ναυαρίνου, οι τρεις μεγάλες δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) αναμείχθηκαν πλέον ενεργά στα ελληνοτουρκικά πράγματα με έντονη διπλωματική δράση, συχνά παρασκηνιακή. Οι Έλληνες πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες είχαν χωρισθεί σε τρία στρατόπεδα, ποντάροντας ο καθείς στην χώρα που θεωρούσε ισχυρότερη, προκειμένου να βρεθούν στην εξουσία σε περίπτωση που επικρατούσε η χώρα της επιλογής τους.
1827 μ.Χ.: Αμέσως μετά την Ναυμαχία του Ναυαρίνου, οι Ρώσοι κηρύττουν τον πόλεμο κατά της οθωμανικής αυτοκρατορίας, αλλά τους ενδιαφέρουν μόνον οι βόρειες περιοχές. Οι Άγγλοι τηρούν αυστηρή ουδετερότητα-μάλλον αναποφασιστικότητα και αμηχανία-και οι Γάλλοι είναι οι μόνοι που στέλνουν στρατό και τον στρατηγό Μεζόν στην Πελοπόννησο και την καθαρίζουν από τους Τουρκοαιγυπτίους.
8/01/1828 μ.Χ.: Άφιξη του Καποδίστρια στην Ελλάδα. Ο χαρισματικός, αδέκαστος και έμπειρος αυτός ηγέτης ήταν τόσο φλογερός πατριώτης που άφησε μια λίαν σημαντική θέση στην Ρωσία και ήλθε και αναμείχθηκε με την πολιτική κόλαση των διαπλοκών που είχαν δημιουργήσει ορισμένοι ομοεθνείς του. Κατόρθωσε το ακατόρθωτο μέσα σε μόλις λίγους μήνες. Ως Κυβερνήτης της Ελλάδος επέβαλλε την τάξη στο χάος που επικρατούσε, οργάνωσε τον στρατό και ανέπτυξε έντονη διπλωματική δραστηριότητα, στην οποία ουσιαστικά οφείλεται η κατοχύρωση όσων κατακτήθηκαν με αγώνα και αίμα στα πεδία των μαχών.
1456-1461 μ.Χ.: Οι Έλληνες εξακολουθούν να τρώγονται μεταξύ τους, οπότε κει οι Τούρκοι κατακτητές αποτελειώνουν το καταστρεπτικό τους έργο: ο Μωάμεθ Β' εκστρατεύει στην Πελοπόννησο και καταλύει το Δεσποτάτο τον Μορέως, όπου οι Έλληνες Δέσποτες Δημήτριος και Θωμάς Παλαιολόγος είχαν στήσει έναν εμφύλιο καυγά για τα οικογενειακά τους μικροσυμφέροντα.
1461 μ.Χ.: Πρώτος βενετοτουρκικός πόλεμος στην περιοχή της Ελλάδος. Οι Τούρκοι προελαύνουν στην Πελοπόννησο και οι Βενετοί κλείνονται στα κάστρα τους στην Μεθώνη, Κορώνη και αλλού. Ο πρώτος βενετοτουρκικός πόλεμος λήγει με νίκη των Τούρκων, αλλά χάρη στην ισχυρή διπλωματία τους οι Βενετοί επιτυγχάνουν αξιοπρεπείς όρους στην συνθήκη ειρήνης και μάλιστα διατηρούν τα κάστρα τους στην Πελοπόννησο.
1499-1503 μ.Χ.: Δεύτερος βενετοτουρκικός πόλεμος.
1499 μ.Χ.: Ο τουρκικός στόλος πολιορκεί τα κάστρα της Μεθώνης. Ο υπερήφανος βενετικός στόλος αντεπιτίθεται, αλλά δίχως κανένα αποτέλεσμα, και καταπνίγεται από τους Τούρκους, οι οποίοι καταλαμβάνουν το κάστρο της Ναυπάκτου.
1500 μ.Χ.: Οι Τούρκοι καταλαμβάνουν τα βενετικά κάστρα της Μεθώνης, της Κορώνης και της Πύλου. Κατά την πάγια τακτική τους σφάζουν ό,τι κινείται, αρπάζουν ό,τι πολύτιμο βρίσκουν και κατακαίουν ό,τι έχει απομείνει...
1503 μ.Χ.: Οι Βενετοί δεν έχουν δυνάμεις να συνεχίσουν άλλο τον πόλεμο και με βαρεία καρδιά συνθηκολογούν με τους Τούρκους. Οι Τούρκοι εδραιώνουν την καταστροφική κυριαρχία τους στη Νότιο Βαλκανική χερσόνησο.
1532-1534 μ.Χ.: Ισπανοί και Γενουάτες εναντίον των Τούρκων. Ο Γενουάτης Ναύαρχος Andrea Doria πραγματοποιεί μερικές θεαματικές-αλλά με πρόσκαιρα αποτελέσματα-επιτυχίες εναντίον των Τούρκων στην Πελοπόννησο.
1537-1541 μ.Χ.: Τρίτος βενετοτουρκικός πόλεμος. Οι Βενετοί χάνουν τα κάστρα του Ναυπλίου και της Μονεμβασίας.
1570 μ.Χ.: Τέταρτος βενετοτουρκικός πόλεμος. Οι Τούρκοι καταλαμβάνουν την Κύπρο από τους Βενετούς.
1571 μ.Χ.: Ναυμαχία της Ναυπάκτου: Μια σημαντική νίκη των Χριστιανών. Ο ενωμένος ισπανο-βενετικός στόλος του Ιερού Συνασπισμού (Sacra Liga), με αρχηγό τον Ισπανό πρίγκιπα Don Juan, νίκησε τον τουρκικό στόλο σε ναυμαχία στην είσοδο του Κορινθιακού κόλπου. Οι Τούρκοι έχασαν συνολικά 200 πλοία (από τα συνολικά 230 του στόλου τους) και περισσότερους από 20.000 άνδρες. Οι Έλληνες που πολέμησαν στο πλευρό των συμμάχων, σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος του αγώνα.
1645-1669 μ.Χ.: Πέμπτος βενετοτουρκικός πόλεμος, κατά τον οποίο οι Τούρκοι καταλαμβάνουν την Κρήτη.
1665-1683 μ.Χ.: Μετά την κατάκτηση της Κρήτης και για 18 μόνο έτη, οι Τούρκοι καταφέρνουν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους και να επιβάλλουν φορολογία στην Μάνη. Πολλοί Μανιάτες τότε ξενιτεύονται και δημιουργούν κοινότητες σε ιταλικές πόλεις, ενώ οι Τούρκοι χτίζουν τα κάστρα της Κελεφάς, της Ζαρνάτας και του Πόρτο Κάγιο.
1684-1699 μ.Χ.: Έκτος βενετοτουρκικός πόλεμος. Οι ταπεινωμένοι βενετοί δεν το βάζουν κάτω. Με αρχηγό τον παλαίμαχο Fransesco Morozini ξεσηκώνουν τους Έλληνες και καταλαμβάνουν την Πελοπόννησο, την Λευκάδα και την Αττική.
1699 μ.Χ.: Συνθήκη του Κάρλοβιτς, με την οποία τερματίζεται ο έκτος βενετοτουρκικός πόλεμος. Οι Βενετοί κρατούν την Πελοπόννησο, την Λευκάδα και την Αίγινα, ενώ οι Τούρκοι ξαναπαίρνουν την Αττική.
1714-1718 μ.Χ.: Έβδομος και τελευταίος βενετοτουρκικός πόλεμος με πρωτοβουλία των Τούρκων, οι οποίοι ήθελαν να αποκαταστήσουν τα χαμένα τους εδάφη. Αυτός ο πόλεμος εξάντλησε και τους δυο αντιπάλους.
1718 μ.Χ.: Συνθήκη του Passarowitz, με την οποία τερματίζεται ο έβδομος βενετοτουρκικός πόλεμος. Η Πελοπόννησος ξαναπέρασε στην κατοχή των Τούρκων, ενώ οι Βενετοί διατήρησαν μόνο τα Κύθηρα, την Πρέβεζα και την Βόνιτσα.
1718 μ.Χ.: Η Τρίπολη-τότε Τριπολιτσά-γίνεται η πρωτεύουσα του Μορέως και εγκαθίσταται εκεί η τουρκική διοίκηση με τα χαρέμια της και τα λουτρά της. Αργότερα, το 1785-1790 η πόλη τειχίζεται.
1768-1774 μ.Χ.: Πρώτος ρωσοτουρκικός πόλεμος, τον οποίο υποκίνησαν οι Ρώσοι, οι οποίοι ήθελαν ελεύθερη πρόσβαση στο Αιγαίο πέλαγος.
1770 μ.Χ.: Ελληνική εξέγερση κατά των Τούρκων, με την υποκίνηση των Ρώσων. Μετά από μερικές επιτυχίες των επαναστατημένων Ελλήνων στην Πελοπόννησο, την Κρήτη και τα Επτάνησα, οι Τούρκοι αντεπιτέθηκαν και κατέπνιξαν την επανάσταση, κυρίως διότι οι Ρώσοι απέτυχαν να την οργανώσουν σωστά και δεν πρόσφεραν την απαραίτητη υλική βοήθεια στους Έλληνες. Πρίν φύγουν όμως οι Ρώσοι κατάφεραν να καταστρέψουν με την βοήθεια των Ελλήνων τον τουρκικό στόλο έξω από την Χίο. Πρωταγωνιστές του ξεσηκωμού αυτού, οι αδελφοί Ορλώφ, ναύαρχοι του ρωσικού στόλου.
1774 μ.Χ.: Συνθήκη του Κιουτσούκ-Κα'ι'ναρτζί, με την οποία τερματίσθηκε ο πρώτος ρωσοτουρκικός πόλεμος. Αυτή η συνθήκη εξασφάλιζε σημαντικά οφέλη για τους νικητές Ρώσους, αλλά και για τους Έλληνες: ανεξιθρησκεία, γενική αμνηστία και απελευθέρωση φυλακισμένων καθώς και επιστροφή των περιουσιών τους, ελεύθερη εμπορική δραστηριότητα, ελευθερία μετακίνησης και άλλα πολλά. Ο πλούτος που συγκέντρωσαν οι Έλληνες μετά την υπογραφή της συνθήκης αυτής, ήταν μεγάλος παράγων για την επιτυχία της μεγάλης Ελληνικής επανάστασης του 1821.
1787-1792 μ.Χ.: Δεύτερος ρωσοτουρκικός πόλεμος. Η αυτοκράτειρα της Ρωσίας Αικατερίνη Β' οραματίζεται να νεκραναστήσει την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, αφού προηγουμένως σωριάσει σε ερείπια την οθωμανική αυτοκρατορία. Μάλιστα βαφτίζει τον μικρό εγγονό της Κωνσταντίνο και τον προορίζει για Βυζαντινό αυτοκράτορα. Οι Έλληνες προσεύχονται για την επιτυχία των σχεδίων της.
1792 μ.Χ.: Τα όνειρα της Αικατερίνης Β' έμειναν όνειρα και ο δεύτερος ρωσοτουρκικός πόλεμος έληξε με τη συνθήκη του Ιασίου, με μοναδικό κέρδος για την Ρωσία την χερσόνησο της Κριμαίας.
1814 μ.Χ.: Ιδρύεται η ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ στην Οδησσό, από τους Έλληνες πατριώτες Νικόλαο Σκουφά, Αθανάσιο Τσακάλωφ και Εμμανουήλ Ξάνθο. Σκοπός της μυστικής αυτής οργάνωσης ήταν η προετοιμασία της επανάστασης που θα ελευθέρωνε τους Έλληνες από τον τουρκικό ζυγό. Στην αρχή ήταν οι τρεις τους, το 1817 ήταν 30 μέλη, το 1820 ήταν 3.000, και το 1821 περισσότεροι από 30.000 ορκισμένοι να αναλάβουν έναν αγώνα μέχρις εσχάτων για την απελευθέρωση των Ελλήνων.
12/04/1820 μ.Χ.: Η αρχηγία της φιλικής εταιρείας και η αρχιστρατηγία της επανάστασης που επρόκειτο να ξεσπάσει σε λίγο, ανατίθεται στον νεαρό Έλληνα αξιωματικό Αλέξανδρο Υψηλάντη, μόλις 28 ετών τότε, που υπηρετούσε στον ρωσικό αυτοκρατορικό στρατό.
1820 μ.Χ.: Εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των Τούρκων, που διευκολύνει την έναρξη της επανάστασης στον Ελληνικό χώρο: ο σουλτάνος στέλνει τον Χουρσίτ πασά της Πελοποννήσου εναντίον του Αλή πασά των Ιωαννίνων.
24/02/1821 μ.Χ.: Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης κηρύττει επίσημα την έναρξη της Ελληνικής επαναστάσεως, στο Ιάσιο της Μολδαβίας. Από την μια άκρη της Πελοποννήσου έως την άλλη οι επαναστατημένοι Έλληνες πολιορκούν τα κάστρα όπου έχουν καταφύγει για προστασία οι τρομοκρατημένοι Τούρκοι. Η επανάσταση φουντώνει και εξαπλώνεται στην Στερεά Ελλάδα, την Κρήτη, τα νησιά του Αιγαίου πελάγους, την Θετταλία, την Ήπειρο και την Μακεδονία.
21/03/1821 μ.Χ.: Μάχη των Καλαβρύτων, νικηφόρα για τους Έλληνες, με την οποία ουσιαστικά ξεκίνησε η επανάσταση στην Ελλάδα.
23/03/1821 μ.Χ.: Το Αίγιο-που τότε λεγόταν Βοστίτσα-γίνεται η πρώτη πόλη της Πελοποννήσου που απελευθερώνεται από τους Τούρκους, και μάλιστα χωρίς μάχη. Ο Ανδρέας Λόντος, τοπικός άρχων και αρχηγός των ντόπιων επαναστατών, υψώνει στην πόλη την πρώτη Ελληνική επαναστατική σημαία, κόκκινη με μαύρο σταυρό στο κέντρο.
25/03/1821 μ.Χ.: Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός σηκώνει το λάβαρο της επανάστασης στην Ιερά Μονή Αγίας Λαύρας. Η επανάσταση έχει πλέον και επισήμως ξεκινήσει!
25/03/1821 μ.Χ.: Πολιορκία της Καρύταινας. Οι Τούρκοι της Καρύταινας κλείσθηκαν στο κάστρο, οι Έλληνες τους πολιόρκησαν, αλλά τουρκικές ενισχύσεις που ήλθαν από την Τριπολιτσά έτρεψαν σε φυγή τους Έλληνες. Από το στρατόπεδο των Ελλήνων μόνο ένας οπλαρχηγός έμεινε (μαζί με τα 20 παληκάρια του) για να αντιμετωπίσει τους Τούρκους. Ήταν ο Θεόδωρος ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ, που γρήγορα αναδείχθηκε στην πιο ηρωική φυσιογνωμία του αγώνος.
3/04/1821 μΧ.: Τουρκικές ενισχύσεις από το Αγρίνιο φθάνουν στην Πάτρα και σώζουν τους εκεί πολιορκημένους Τούρκους.
6/04/1821 μ.Χ.: Ο Χουρσίτ πασάς φθάνει στην Πελοπόννησο, πυρπολεί την Βοστίτσα, διαλύει τις πολιορκίες του Ακροκόρινθου, του Άργους και του Ναυπλίου και μπαίνει στην Τριπολιτσά όπου ενισχύει την άμυνα της πόλης με 3.500 Αλβανούς. Οι Επαναστάτες αναστατώνονται.
14/4/1821 μ.Χ.: Μάχη στο Λεβίδι. Ταμπουρωμένοι οι Έλληνες στα σπίτια του χωριού, απέκρουσαν επίθεση 3.000 Τούρκων από την Τριπολιτσά, προκαλώντας τους σοβαρές απώλειες. Σε αυτήν την μάχη που ανέβασε πολύ το ηθικό των επαναστατών, διακρίθηκε και σκοτώθηκε ο Έλλην οπλαρχηγός Αναγνώστης Στριφτόμπολας.
24/04/1821 μ.Χ: Πρώτη μάχη στο Βαλτέτσι, όπου αναδεικνύεται η ηγετική φυσιογνωμία και η γενναιότης του Νικηταρά. Με ορμή θύελλας ο λυσσασμένος για μάχες νεαρός οπλαρχηγός, ανιψιός του Κολοκοτρώνη, τρέπει τους Τούρκους σε φυγή και τους κυνηγά ως τα τείχη της Τριπολιτσάς.
19/05/1821 μ.Χ.: Μάχη στα Δολιανά και στα Βέρβενα. Οι Τούρκοι επιχειρούν ξανά να διασπάσουν τον Ελληνικό κλοιό γύρω από την Τριπολιτσά. Ορμούν πανστρατιά εναντίον του Ελληνικού στρατοπέδου στα Δολιανά και στα Βέρβενα, αλλά οι Έλληνες αντιστέκονται γενναία και τους συντρίβουν. Μετά από αυτήν την ήττα οι Τούρκοι κλείσθηκαν στην Τριπολιτσά όπου υπέμειναν καρτερικά την μοίρα τους. Την ίδια στιγμή οι Έλληνες απέκλειαν ξανά με πολιορκίες όλα τα τουρκοκρατούμενα κάστρα.
23/09/1821 μ.Χ.: Μετά από σκληρή 5μηνη πολιορκία, οι Έλληνες κυριεύουν την πρωτεύουσα της Πελοποννήσου Τριπολιτσά, την σημερινή Τρίπολη. Σαν να ήθελαν να εκδικηθούν μέσα σε μια μέρα τις τουρκικές θηριωδίες τεσσάρων αιώνων, οι Έλληνες στρατιώτες επιδίδονται-για πρώτη και τελευταία φορά-σε αδιάκριτη σφαγή όλου του τουρκικού πληθυσμού.
20/12/1821 μ.Χ: Ά Εθνοσυνέλευση στην Επίδαυρο. "Πληρεξούσιοι" από την Πελοπόννησο, την Στερεά Ελλάδα και πολλά νησιά που είχαν αποτινάξει τον Τουρκικό ζυγό συγκεντρώνονται και συντάσσουν το "Προσωρινό Πολίτευμα της Ελλάδος" , το οποίο είναι και το πρώτο Σύνταγμα της Ελεύθερης Ελλάδος. Ηγετική πολιτική προσωπικότητα αναδεικνύεται με διάφορες μηχανορραφίες ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, παρακάμπτοντας τον Υψηλάντη και τους σημαντικότερους στρατιωτικούς αρχηγούς του Αγώνος όπως τον Κολοκοτρώνη, τον Νικηταρά, τον Ανδρούτσο και άλλους που δεν πήραν καν μέρος στην Εθνοσυνέλευση γιατί πολεμούσαν στα μέτωπα των μαχών. Οι πολιτικοί, με πρώτο και κύριο τον Μαυροκορδάτο, αρχίζουν να υπονομεύουν τον Θ. Κολοκοτρώνη, γιατί φοβούνται τις επιτυχίες του στα πεδία των μαχών.
14/01/1822 μ.Χ.: Παραδίδεται το κάστρο του Ακροκόρινθου στους Έλληνες του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ύστερα πιό σκληρή πολιορκία.
23/06/1822 μ.Χ.: Την στιγμή που είχε στριμώξει 12.000 Τούρκους φέρνοντάς τους σε απόγνωση ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στην πολιορκία των Πατρών, υποχρεώνεται να λύσει την πολιορκία, γιατί η κυβέρνηση όχι μόνον δεν του έδωσε οικονομικά μέσα να την συνεχίσει, αλλά του αφαίρεσε και το μεγαλύτερο μέρος του στρατού του. Υπουργός στρατιωτικών και υπεύθυνος για αυτόν τον εξευτελισμό είναι ο Ιωάννης Κωλέτης.
6/07/1822 μ.Χ.: Φθάνει στην Πελοπόννησο ένα εκστρατευτικό σώμα 25.000 Τουρκαλβανών με επικεφαλής τον Δράμαλη. Καταλαμβάνει τον Ακροκόρινθο και προχωρά στο Άργος. Η στρατηγική ιδιοφυ'ί'α του Κολοκοτρώνη και του Υψηλάντη σταμάτησε τον Δράμαλη και τον υποχρέωσε να επιστρέψει στον Ακροκόρινθο.
26/07/1822 μ.Χ.: Μάχη στα Δερβανάκια. Ο στρατός του Δράμαλη διάλεξε να επιστρέψει στον Ακροκόρινθο περνώντας μέσα από τα στενά των Δερβενακίων, κίνηση που είχε προβλέψει ο Κολοκοτρώνης, και τοποθέτησε τον στρατό του σε καίριες θέσεις στα στενά. Με μια έξοχη τακτική και έναν άριστο συντονισμό οι Έλληνες συνέτριψαν τον στρατό του Δράμαλη, σκοτώνοντας πάνω από 3.000 Τουρκαλβανούς και τραυματίζοντας χιλιάδες άλλους. Όσοι απέμειναν από τον στρατό του Δράμαλη οπισθοχώρησαν στην Τίρυνθα.
28/07/1822 μ.Χ.: Μάχη στο Αγιονόρι. Σε μια ορμητική προέλαση απελπισίας, ο στρατός του Δράμαλη χρησιμοποίησε άλλο ένα πέρασμα προς την Κόρινθο, μέσα από την χαράδρα του Μπερμπατιού. Ο Νικηταράς με τα παληκάρια του τον περίμενε έξω από το χωριό Αγιονόρι όπου συνέτριψε τους Τουρκαλβανούς, οι οποίοι πανικόβλητοι το έβαλαν στα πόδια, αφήνοντας πίσω τους σχεδόν 1.000 νεκρούς και όλα τους τα πολεμοφόδια.
30/11/1822 μ.Χ.: Πεθαίνει ο Δράμαλης στην πολιορκούμενη Ακροκόρινθο, από θλίψη για την αποτυχία του. Τον διαδέχεται ο Ερήπ πασάς, ο οποίος παίρνει τα ερείπια του τουρκικού στρατού και καταφεύγει στην Πάτρα.
3/12/1822 μ.Χ.: Ύστερα από πολύμηνη πολιορκία οι Έλληνες καταλαμβάνουν τα κάστρα του Ναυπλίου και του Παλαμηδίου.
1823 μ.Χ.: Πολλοί φιλέλληνες από όλες τις χώρες της Ευρώπης έρχονται στην Ελλάδα για να ενισχύσουν τον Αγώνα. Οι πιο θερμοί φιλέλληνες είναι οι Άγγλοι, με κορυφαίες προσωπικότητες τον Λόρδο Βύρωνα που πολέμησε στο πλευρό των Ελλήνων, και τον Άγγλο Υπουργό Εξωτερικών Τζορτζ Κάνιγκ, ο οποίος έμμεσα αλλά ουσιαστικά αναγνώρισε το Ελληνικό κράτος που αγωνιζόταν να στεριώσει στην Πελοπόννησο και συνέβαλε στην χορηγία του πρώτου δανείου για τον εξοπλισμό των επαναστατημένων Ελλήνων. Οι χειρότεροι ανθέλληνες αυτή την περίοδο δεν είναι οι Αυστριακοί-και ο Υπουργός Εξωτερικών τους Μέτερνιχ-αλλά οι...Έλληνες πολιτικοί, που χρησιμοποιούν τα χρήματα των δανείων για να εξοπλίσουν στρατιωτικά σώματα και να εξαγοράσουν φιλόδοξους οπλαρχηγούς, τους οποίους στρέφουν εναντίον των Ελλήνων που πραγματικά πολεμούν τους Τούρκους στα πεδία των μαχών. Πρώτη πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους γίνεται το Ναύπλιο.
1824 μ.Χ.: Ελληνικός εμφύλιος πόλεμος. Ακόμα και στις πιο κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας μας οι Έλληνες δεν μπορέσαμε να ομοψυχήσουμε. Η απίστευτη μικρόνοια των πολιτικών που πάντοτε συγχέουν ηθελημένα το προσωπικό με το Εθνικό μας συμφέρον, τους οδήγησε σε αντιπαράθεση με τους ηρωικούς Αγωνιστές της επανάστασης, αυτούς δηλαδή που έδωσαν το αίμα και την ψυχή τους στα πεδία των μαχών. Ό,τι κατέκτησαν με απερίγραπτες θυσίες οι περισσότεροι Έλληνες αγωνιζόμενοι για την απελευθέρωση της πατρίδος τους, το σκόρπισαν μια χούφτα άνθρωποι αγωνιζόμενοι για το προσωπικό τους συμφέρον (όπως ο Γεώργιος Κουντουριώτης, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ο Αθανάσιος Κανακάρης, ο Αναγνώστης Παπαγιαννόπουλος, ο Ιωάννης Ορλάνδος, ο Ιωάννης Λογοθέτης, ο Θεόδωρος Νέγρης και ο Ιωάννης Κωλέτης), με πολλά θύματα και ανυπολόγιστες καταστροφές. Ανάμεσα στα θύματά τους και ο Οδυσσεύς Ανδρούτσος, μια από τις ηρωικότερες μορφές της Επανάστασης, που εκτελέσθηκε εν ψυχρώ...
1825 μ.Χ.: Ο σουλτάνος βλέπει τον αλληλοσπαραγμό των Ελλήνων και βρίσκει ευκαιρία να επιτεθεί. Επειδή όμως διαλυμένος ο τουρκικός στρατός δεν ήταν εις θέσιν να επιφέρει αποτέλεσμα, ο σουλτάνος ζητά την βοήθεια από τους συμμάχους του Αιγύπτιους. Έτσι έρχεται ο Αιγύπτιος Ιμπραήμ πασάς και αποβιβάζει τον άριστα εκπαιδευμένο και εξοπλισμένο στρατό του (με Γάλλους αξιωματικούς επικεφαλής) στην Μεθώνη. Ο Έλλην κυβερνήτης Γεώργιος Κουντουριώτης έχει στο μεταξύ φυλακίσει τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Μητροπέτροβα, τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, όλους τους Δεληγιανναίους, τον Παπατσώνη και τους περισσότερους ήρωες των πρώτων χρόνων της Επανάστασης, και αυτή την περίοδο ξοδεύει όλα τα χρήματα των δανείων για να πολεμήσει τους τελευταίους εναπομείναντες αντιπάλους του... Έτσι ο Ιμπραήμ προελαύνει, λεηλατεί και σφάζει ανενόχλητος σε όλη την Πελοπόννησο. Η Επανάσταση καταπνίγεται και σύντομα η απελευθερωμένη Ελλάς θα επανερχόταν στην εξουσία των Τούρκων.
1826 μ.Χ.: Εις εκ των πλέον επικίνδυνων τυχοδιωκτών, ο Ηπειρώτης οπλαρχηγός Χατζημιχάλης Νταλιάνης (που θα δοξασθεί 2 χρόνια αργότερα στην μάχη του Φραγκοκάστελου στην Κρήτη, όπου θα σκοτωθεί μαχόμενος "ηρωικά" αλλά στην πραγματικότητα εντελώς ανόητα) και οι περί αυτόν οπλαρχηγίσκοι (Νίκος Κριεζώτης, Βάσος Μαυροβουνιώτης, Σταύρος Λιακόπουλος και Χατζηστεφανής Βούλγαρης) συγκεντρώνουν έναν στρατό 2.000 ανδρών, επιβιβάζονται σε πλοία και πηγαίνουν στον Λίβανο και στην Κύπρο, όπου λεηλατούν την ύπαιθρο και ληστεύουν ευρωπα'ι'κά εμπορικά πλοία. Εν τω μεταξύ ο Ιμπραήμ έχει διαλύσει κάθε επαναστατική εστία στην Πελοπόννησο και την Στερεά Ελλάδα και η Επανάσταση πνέει τα λοίσθια.
13/09/1827 μ.Χ.: Το ένστικτο της επιβίωσης λειτούργησε την τελευταία στιγμή πριν τον όλεθρο. Η Γ' Εθνοσυνέλευση στην Τροιζήνα εκλέγει κυβερνήτη της Ελλάδος τον Ιωάννη Καποδίστρια, μέχρι τότε Υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας, τον καταλληλότερο άνθρωπο για να σβήσει τις φωτιές που μόνοι τους άναψαν οι Έλληνες.
20/10/1827 μ.Χ.: Ναυμαχία του Ναυαρίνου. Η Αγγλία, η Ρωσία και η Γαλλία παρακολουθούν στενά την ελληνοτουρκική σύγκρουση και προωθούν τα συμφέροντά τους στην περιοχή. Από ένα τυχαίο γεγονός ο ενωμένος αγγλογαλλορωσικός στόλος ανοίγει πυρ κατά του αγκυροβολημένου αιγυπτιακού στόλου του Ιμπραήμ και τον καταστρέφει ολοκληρωτικώς, μέσα στον κόλπο του Ναυαρίνου. Αυτό το αναπάντεχο πλήγμα κατά του σουλτάνου αναπτέρωσε το ηθικό των επαναστατημένων Ελλήνων και επηρέασε καθοριστικά την επιτυχή έκβαση του Αγώνος τους για την ελευθερία και ανεξαρτησία. Εκεί που όλα ήταν χαμένα εξαιτίας της προδοτικής συμπεριφοράς ορισμένων Ελλήνων πολιτικών, έρχονται οι ξένες δυνάμεις και σώζουν την κατάσταση.
1827-1830 μ.Χ.: Ύστερα από την ναυμαχία του Ναυαρίνου, οι τρεις μεγάλες δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) αναμείχθηκαν πλέον ενεργά στα ελληνοτουρκικά πράγματα με έντονη διπλωματική δράση, συχνά παρασκηνιακή. Οι Έλληνες πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες είχαν χωρισθεί σε τρία στρατόπεδα, ποντάροντας ο καθείς στην χώρα που θεωρούσε ισχυρότερη, προκειμένου να βρεθούν στην εξουσία σε περίπτωση που επικρατούσε η χώρα της επιλογής τους.
1827 μ.Χ.: Αμέσως μετά την Ναυμαχία του Ναυαρίνου, οι Ρώσοι κηρύττουν τον πόλεμο κατά της οθωμανικής αυτοκρατορίας, αλλά τους ενδιαφέρουν μόνον οι βόρειες περιοχές. Οι Άγγλοι τηρούν αυστηρή ουδετερότητα-μάλλον αναποφασιστικότητα και αμηχανία-και οι Γάλλοι είναι οι μόνοι που στέλνουν στρατό και τον στρατηγό Μεζόν στην Πελοπόννησο και την καθαρίζουν από τους Τουρκοαιγυπτίους.
8/01/1828 μ.Χ.: Άφιξη του Καποδίστρια στην Ελλάδα. Ο χαρισματικός, αδέκαστος και έμπειρος αυτός ηγέτης ήταν τόσο φλογερός πατριώτης που άφησε μια λίαν σημαντική θέση στην Ρωσία και ήλθε και αναμείχθηκε με την πολιτική κόλαση των διαπλοκών που είχαν δημιουργήσει ορισμένοι ομοεθνείς του. Κατόρθωσε το ακατόρθωτο μέσα σε μόλις λίγους μήνες. Ως Κυβερνήτης της Ελλάδος επέβαλλε την τάξη στο χάος που επικρατούσε, οργάνωσε τον στρατό και ανέπτυξε έντονη διπλωματική δραστηριότητα, στην οποία ουσιαστικά οφείλεται η κατοχύρωση όσων κατακτήθηκαν με αγώνα και αίμα στα πεδία των μαχών.
